უდაბნოში ყოფნისას
ამბა ანტონის უფალმა აუწყა: ქალაქში არის ერთი შენი მსგავსი, ხელობით მკურნალი, რომელიც
მონაგებს გლახაკებს ურიგებს და ყოველდღე ანგელოზებთან ერთად აღავლენს სამწმიდაარსობის
გალობას.
„თუ
მდუმარება კეთილ საუბრებზე უპირატესად მიიჩნევა, მაშინ იგი მეტად სასარგებლოა საშუალო
საგნებზე საუბრისას. მაგრამ, როდესაც არ შეგვიძლია დადუმება და მსგავს საგნებზე საუბარი
გვიტაცებს, მაშინ, უკიდურეს შემთხვევაში, ნუ გავაგრძელებთ საუბარს, რათა მრავალმეტყველებით
არ ჩავვარდეთ მტრის რაიმე მახეში"
„მადლი - ესაა
უფლის ყოფნა ჩვენში. მადლი ადამიანის სულიერ ცხოვრებაში იგივეა, რაც ფიზიკურ ცხოვრებაში
სუნთქვა. ადამიანი სუნთქვის გარეშე სხეულით მკვდარია, ქრისტიანიც მადლის გარეშე ქრისტიანი
არაა, სულით მკვდარია".
ქრისტიანული სიყვარული
და მოვალეობაგვავალდებულებს, ვასესხოთ მთხოვნელს, თანახმად ქრისტეს
სიტყვებისა:,,რომელი გთხოვდეს შენ,მიეც;
და რომელსა უნდეს სესხებად შენგან, ნუ გარე-მიიქცევი’’
(მათ. 5, 42). ვხედავთ, რომ მრავალ ქრისტიანს არ სურს სესხება ვახშის...
სხვა სათნოებათა ქმნა ყოველთვის როდია ჩვენს ხელში.
მაგალითად, ეკლესიაში ღვთისმსახურებაზე დასასწრებად მისვლა განიზრახეთ, შეიძლება ისე
მოხდეს, რომ ან ეკლესია ვერსად ნახოთ თქვენს მახლობლად, ან მსახურება უკვე დამთავრებული
იყოს.
როგორც ამბობ, მრავალი წლის მანძილზე ერთ ბატონს ემსახურებოდი. დღე არ ჩაივლიდა, რომ არ გეფიქრა მასზე, მის სურვილზე, ბრძანებასა თუ განზრახვაზე. ბატონი კი მოკვდავი იყო და მიიცვალა.
