წმ. ეპ. ნიკოლოზ სერბელი (ველიმიროვიჩი)

  თქვენმა წერილმა მიმახვედრა, რომ მზად ხართ აღიაროთ რაღაც განსაკუთრებული მორალი პოლიტიკაში, რომელიც განსხვავდება სხვა საქმეთა და ადამიანურ ურთიერთობათა მორალისაგან. ეს ნიშნავს, რომ (თუმც თქვენ ამის შესახებ ფრთხილად, ფაქიზად აღნიშნეთ), ყველაფერი, რაც ადამიანთა ყოველდღიურ საქმიანობაში უპატიოსნობად მიიჩნევა, პოლიტიკაში პატიოსნებად ითვლება, და ის, რაც და­უშვებელია დანარჩენ ურთიერთო­ბებში, დასაშვებია პოლიტიკაში. ამ საშიშმა წარმოსახვამ (რომლის შესახებ არც თქვენგან მესმის პირველად და არც გუშინ გამიგია), ის მოიტანა, რომ ხალხმა პოლიტიკა მართლაც განსაკუთრე­ბული მორალის მქონედ, ანუ ამორალურად ჩათვალა.

სამართლიანად ამბობ, რომ ღვთის დიდი წყალობა მათზე, ვინც, ღვთის განგებით საზოგადოების საერთო მისწრაფებებს კუნძულზე მყოფივით განეშორება. საიდანაც მხოლოდ ზღვის ღელვა ჩანს და ისმის, ისიც მხოლოდ მაშინ , როდესაც კუნძულზე მცხოვრები ნაპირს მიუახლოვდება, ანუ ის ყურადღებას არა კუნძულის სიღრმისკენ - საკუთარი თავისკენ, არამედ ცხვორებისეული ქარიშხლისაკენ მიმართავს.