ქრისტე უხილავი შეიქმნა იუდეველთათვის და შეუმჩნევლად განეშორა მათ, როდესაც მისი მოკვდინება მოინდომეს (იოანე 8.59). ქრისტეანობა უხილავი ხდება ჩვენთვის, გვცილდება ჩვენ, როდესაც ვცდილობთ მოვკლათ იგი ჩვენი გარყვნილი ცხოვრებით, სხვადასხვა ცრუ სწავლებათა მიღებით, როდესაც ვბედავთ ქრისტეანობა ამა ქვეყნისადმი მსახურებას შევურიოთ. უფალმა ბრძანა: „ყოველი რომელი ბოროტსა იქმს, სძულს მას ნათელი და არა მოვალს ნათელსა" (იოანე 3.20). ამჟამად, ყველა მთელი სულით მიისწრაფვის გარყვნილებისაკენ; უწოდეს მას „ცხოვრებით ტკბობა". ქრისტეანობაში ყოფნა, მასთან დაბრუნება კაცობრიობისათვის შეუძლებელი შეიქმნა. ამისათვის აუცილებელია მთლიანად დატევება გარყვნილებისა, საკუთარი ნების დაქვემდებარება მკაცრი ქრისტეანული ზნეობრიობისადმი; იგი კრძალავს არა მხოლოდ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს. ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი, აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტეანობა ითხოვს ჩვენგან სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან (ლუკა 14.26).

   ნუ შევიტანთ ნურაფერს ახალს! ზუსტად მივყვეთ სწავლებას, რომელიც წმიდა მოციქულებმა და წმიდა მამებმა გადმოგვცეს! ასეთია მოწოდება, რომელიც თითქმის ყველა მსოფლიო და ადგილობრივ კრებაზე მეორდებოდა იმ წმიდა მღვდელმთავრებისა და წმიდა მამების მიერ, რომლებიც ამ კრებებს ესწრებოდნენ [30, გვ. 58].

* * *

   მართლმადიდებლობა არის ჭეშმარიტი შემეცნება და თაყვანისცემა ღმრთისა; მართლმადიდებლობა არის თაყვანისცემა ღმრთისა სულითა და ჭეშმარიტებით; მართლმადიდებლობა არის დიდება ღმრთისა მისი ჭეშმარიტი შეცნობითა და თაყვანისცემით; მართლმადიდებლობა არის ღმრთისაგან იმ ადამიანის განდიდება, ვინც ჭეშმარიტი თაყვანისმცემელია მისი, განდიდება სულიწმიდის მადლის მინიჭებით. სულიწმიდა არის დიდება ქრისტეანეთა. სადაც არ არის სულიწმიდა, იქ არ არის მართლმადიდებლობა.

   არ არის მართლმადიდებლობა ადამიანურ სიბრძნეებსა და სწავლებებში, მათში ბატონობს მტყუარი გონება - დაცემის ნაყოფი. მართლმადიდებლობა სულიწმიდისმიერი სწავლებაა, ღმრთისაგან კაცთათვის საცხოვნებლად მონიჭებული. სადაც არ არის მართლმადიდებლობა, იქ არ არის ცხონება.

   . . . საშინელი იარაღია ბოროტ სულთა ხელში მწვალებლობა! მისი საშუალებით მათ მთელი ერები დაღუპეს, მოსტაცეს რა, მათთვის შეუმჩნევლად, ქრისტეანობა; ქრისტეანობა მათ ღმრთის მგმობი სწავლებით შეცვალეს და ეს სიკვდილშემოსილი სწავლება შეამკეს განწმედილი, ჭეშმარიტი, აღდგენილი ქრისტეანობის სახელწოდებით. მწვალებლობა ცოდვაა, რომელიც უპირატესად გონებაში აღესრულება. ეს ცოდვაა, გონების მიერ მიღებული, გადაეცემა სხეულს, დაიღვრება მასზე, შეაგინებს თვით ჩვენს სულს, რომელსაც ისიც შეუძლია, მიიღოს განწმედა ღმრთის მადლათან ერთობით და ისიც, რომ შეგინებულ იქმნეს და დაავადდეს დაცემულ სულებთან თანაზიარობით („სიტყვა მართლმადიდებლობაზე" [28, გვ. 78].

* * *

   გულგრილად უყურებენ ამა სოფლის გონებადაბნელებული შვილები იმ აზრებს, რომლებიც ღმერთს შეეხება. მათი აზრით, დიდი უბედურება არ იქნება, ასე იფიქრებ ღმერთზე, თუ სხვანაირად. ბედკრულნი! მათ არ იციან, თუ რა უმთავრესია აზრები ღმრთის შესახებ, რა უმთავრესია მათში „ჭეშმარიტება" და მარად მისი თანამყოფი და თანაშემწე სულიწმიდა. მათი ერთობლივი მოქმედებით ხდება ადამიანის სულიერი გაცოცხლება ცხონებისათვის, რომელიც მდგომარეობს ადამიანური ბუნების ღმრთაებრივ ბუნებასთან ზიარებაში. ამის საწინააღმდეგოდ ცრუ აზრებს მუდამ თან ახლავს და შეეწევა ბნელი და ბოროტი სული ცთუნებისა. მამა სიცრუისა ეშმაკია - ასე ამბობს სახარება; სიცრუე ეშმაკისეული თვისებაა. ცრუ აზრების შემთავსებელმა შეითვისა ეშმაკის თვისებები, დაუნათესავდა განგდებულ ანგელოსებს და ჰქმნა ღმერთთან შეერთება საკუთარი თავისთვის შეუძლებელი, არაბუნებრივი. ღმრთისაგან უცხო, უცხოა ცხონებისაგან და სულიერი ცხოვრებისაგან (წერილი 58 [28, გვ. 525]).

* * *

   ქრისტეს წმიდა ეკლესიაში ანთებულა ელვარე ლამპარი, სულიწმიდისმიერი სწავლება; ნუ მიაპყრობ მზერას უცხო ლამპრებს, რომლებიც სხვა გზებზე ანათებენ. ერთ გზას, წმიდა ჭეშმარიტების გზას, მივყავართ ცხონებისაკენ; ყველა სხვა გზა წარსაწყმედელისკენ მიდის. მრავალნი შრომოდბენ, მრავალნი იტანჯებიან, მრავალნი იღწვიან, მაგრამ გვირგვინოსანნი მხოლოდ „სჯულიერად მოღვაწენი" (2 ტიმ. 2.5) შეიქმნებიან (წერილი 43 [28, გვ. 497].