როგორც ამბობ, მრავალი წლის მანძილზე ერთ ბატონს ემსახურებოდი. დღე არ ჩაივლიდა, რომ არ გეფიქრა მასზე, მის სურვილზე, ბრძანებასა თუ განზრახვაზე. ბატონი კი მოკვდავი იყო და მიიცვალა.
როდესაც ლუციფერი ჯოჯოხეთის უფსკრულში ეშვებოდა, მის კვალდაკვალ გაიჟღერა ხმამ: `ხით სძლევ, მაგრამ ხითვე იქნები ძლეული~. მან გაიგონა, მაგრამ დაავიწყდა, რადგან, როგორც კი ღმერთს განუდგა, უგნური გახდა და გულმავიწყი.
