როდესაც ვსაუბრობთ მამა ეფრემზე, არ შეიძლება არ მოვიგონოთ მისი მოძღვარიც, იოსებ ისიხასტი, ანუ მეუდაბნოე, როგორც მას უწოდებდნენ. იოსებ ისიხასტი ერთ-ერთი უდიდესი მოღვაწეა თანამედროვე ათონის ისტორიაში. შეიძ­ლება ითქვას, რომ მამა იოსების გარეშე, ალბათ, არ იქნებოდა არც მამა ეფრემი. აქ ჩვენ ვხედავთ იმ "ოქროს ჯაჭვს" მამებისეული გადმოცემისა, რომლის შესახებაც ხშირად ამბობდნენ წმინდა მამები.

  ძვირფასო მ.კ., რაც უფრო ნამდვილია და არა წარმოსახვითი ადამიანის სიახლოვე ღმერთთან, მით უფრო უღირსად და კაცთაგან უცოდვილესად გრძნობს იგი თავს. ამგვარი განცდა ჰქონდათ წმ. მამებს. მაგალითი ბევრია, თვითონაც გაიხსენებთ.

_ გვეშინია, იქნება თუ არა ომი?

_ რახან გეშინიათ, ე.ი. არ იქნება! არ უნდა გვეშინოდეს, რადგანაც ომში უდიდესი მტერი _ შიშია, რის გამოც მთელი არმია პარალიზდება. მხდალს, გონიერი გენერალი მაშინვე ატოვებინებს ბრძოლის ველს, სხვაზე რომ არ იმოქმედოს.

 

 ახალგაზრდებს,  რომლებსაც კვალიფიკაციის ასამაღლებლად საღვარგარეთ წასვლის სურვილი ჰქონდათ, ეუბნებოდა: - წადით, მაგრამ განათლების მიღების შემდეგ საბერძნეთში დაბრუნდით, რომ თქვენი ცოდნა მამულს მოახმაროთ.