გაბრიელ ეპისკოპოსის ქადაგებები, განსაკუთრებით ხარების დღესასწაულთან დაკავშირებული, თითქმის მთლიანად ქალთა საკითხს ეხება. განა ეს შემთხვევითია? წმინდანი თავისი ღვთივგანბრძნობილი თვალით ამჩნევდა, რომ ქართველი ქალი ნელ-ნელა კარგავდა ქრისტიანულ სახეს, რომ მისთვის აღარ იყო მისაბაძი წმინდანთა ხატება _ თამარის, ქეთევანისა და შუშანიკის ცხოვრება. სავალალო სახეცვლას მრავალი სენი მოჰყვა: ოჯახური სიყვარულის უგულებელყოფა, სიზარმაცე, თვალთმაქცობა, თავის გამოჩენის წადილი, გარეგნული განშვენებისა და შემკობის უზომო ტრფიალი და ა. შ.
