უდაბნოში ბევრი ცხოვრობდა უბინაოდ, სრულიად უბრალო ქოხის გარეშეც კი. მათ განდეგილები ერქვათ. მიუხედავად დიდი მანძილისა, ერთ განდეგილს  ორი ბერი ესტუმრა, რომლებიც მონასტერში ცხოვრების დროს მას კარგად იცნობდა.

  ცოდვების სიმრავლისა და სიმძიმის მიუხედავად ადამიანს სინანულისა და საკუთარი ვნებებისადმი მკაცრი დამოკიდებულების შემთხვევაში (თუგინდ ამის გამო მას სიკვდილი ემუქრებოდეს), ღმერთი შეუნდობს ყოველ შეცოდებას. თუ ადამიანს არ გააჩნია ესოდენი სასოება მაცხოვრის მიმართ, უნდა ილოცოს და მიეცემა. ვინც გულწრფელად შეინანა და ღვთისაგან აღსარების საიდუმლოთი მიეტევა ცოდვა... და შემდეგ საქმით შეუდგა მცნებების შესრულებას, ღმერთი სწყალობს მას და არ მოიხ­სენებს მის წარსულ უკეთურებას.

  იღუმენი ალექსანდრე ესაუბრებოდა თავის მოწაფეს, ბიკენტის: :შვილო ჩემო! ჩვენი მამები ეძებდნენ უდაბნოსა და მწუხარებას, ხოლო ჩვენ ვეძებთ ქალაქებსა და სიმშვიდეს".