ერთხელ, როდესაც არქიმანდრიტ მოსესთან სტუმრები იმყოფებოდნენ, წინკარს ღარიბულად ჩაცმული, ხანშიშესული ქალი მიადგა, რომელსაც ხელში ბალიში ეჭირა. მამა მოსემ დედაკაცი მისაღები ოთახის ღია კარიდან შენიშნა და ჩვეულებისამებრ, კითხვით გამოეგება:

   - „რა გაგჭირვებია?"

   - „მამაო! გთხოვ, იყიდე ჩემგან ბალიში, სახლში მშიერი ბავშვები მელიან და მათთვის საჭმელი არაფერი მაქვს".

   - „რა ღირს ეგ ბალიში?"

   - „მანეთნახევარი",

   - „ძვირია, მხოლოდ მანეთს გადაგიხდი".

   ამ სიტყვებით მამა მოსე საძინებელში შევიდა, ხუთმანეთიანი აიღო, დედაკაცს გამოუტანა და ხელში მანეთის ნაცვლად ჩაუდო, თან იმეორებდა: „ძვირია, ძალიან ძვირია". ქალმა მას მადლობის ნიშნად თაყვანი სცა და წავიდა, მამა მოსე კი სტუმრებს მიუბრუნდა. ცოტა ხანში, როდესაც დედაკაცმა ასიგნაცია კარგად შეათვალიერა, უკან დაბრუნდა და მამა მოსეს უთხრა: „შეგეშალათ, მამაო!"

   - „კარგი, წადი, ხომ გითხარი, რომ ეგ ბალიში მეტი არ ღირდა" - უპასუხა არქიმანდრიტმა.

   მოხუცი უკან გაბრუნდა, სტუმრებმა კი მხოლოდ მანეთიანზე საუბარი მოისმინეს და სხვა არაფერი გაუგონიათ. მამა მოსე ოპტინელი ამგვარად ხშირად ფარავდა თავის სიკეთეს.

იღუმენი მარკოზი (ლოზინსკი)

წიგნიდან „მქადაგებლის პატერიკი"