ერთი ძმა, რომელიც ალექსანდრიის მონასტერში მოღვაწეობდა, ცოდვით დაეცა და დიდი მწუხარების გამო დემონებმა ის სასოწარკვეთილებამდე მიიყვანეს. მაგრამ ძმამ, როგორც გამოცდილმა მოღვაწემ, საკუთარ თავს შეუძახა: „მე მწამს ღვთის გულუხვობის, უფალი მოიღებს ჩემზე წყალობას". „საიდან უწყი, რომ ღმერთი წყალობას მოგმადლებს?" - ედავებოდნენ დემონები. „ვინ ხართ და რა თქვენი საქმეა ჩავიდინე თუ არა რაიმე?" უკუნეთისა და გეენის ნაშიერნო, თუკი უფალი მოწყალეა და კეთილი, თქვენ რა გეკითებათ?" - პასუხობდა მათ მონაზონი. ძმის სიტყვებით შეურაცხყოფილი დემონები, ბოლოს და ბოლოს, იმედგაცრუებულნი განეშორნენ მას. ღვთის მოწყალებას მინდობილმა მონაზონმა კი უფლის შეწევნით გულწრფელად შეინანა და გადარჩა.

იღუმენი მარკოზი (ლოზინსკი)

წიგნიდან „მქადაგებლის პატერიკი"