წარმართულ რელიგიებზე საუბრისას ადამიანს უნებლიეთ აგონდება ძველი კულტურა. იგი ძველ ბაბილონელთა და სპარსელთა, ძველ ბერძენთა და რომაელთა კერპთმსახურებებს  მიაპყრობს. მართლმადიდებლური სწავლების თანახმად, ადამიანი რასაც ეთაყვანება, მისი ღმერთიც ის არის. თუ ადამიანს არ სწამს ჭეშმარიტი ღმერთი, არ სურს საკუთარი თავი მას მსხვერპლად მიუძღვნას, მაშინ იგი იოლად ემონება რომელიმე კერპს. ადამიანს კერპი ცოდვის ჩადენის ნებას აძლევს. ამიტომ ბევრს ის უფრო უყვარს, ვიდრე ღმერთი. უფალს არ ირჩევენ, როგორც არ ირჩევენ მზის შუქს, კერპი კი ყოველთვის შეიძლება ამოირჩიო. ერთი რომ მოგწყინდება, შეგიძლია მეორეს დაემონო, ან რამდენიმეს ერთად.

  მოგეხსენებათ, ელინურმა ფილოსოფიამ უზარმაზარი როლი შეასრულა ადამიანის ინტელექტუალურ განვითარებაში. იმ ეპოქის გამოჩენილმა ფილოსოფოსებმა სოკრატემ, ქსენოფონტემ, პლატონმა და სხვებმა არა მარტო თავიანთიი პერიოდისათვის, არამედ მომავალ დროთათვისაც მოხაზეს სახელმწიფოს მართვის სტრუქტურათა კონტურები. პლატონმა, მაგალითად, იმხანად ჯერ არარსებული დემოკრატიული რესპუბლიკის მართვის ფორმა მოიფიქრა.