პასუხი: ცოდვილების მარადიული სატანჯველი ღვთის რისხვის მანიშნებელი კი არ არის, არამედ ცოდვის შედეგი. ადამიანის თავი-სუფალი არჩევანი განაპირობებს მის საბოლოო ხვედრს. ცოდვის ჩა-დენით ირღვევა ღვთის მიერ დადგენილი ცხოვრების ნორმები: შე-დეგად ადამიანი საკუთარ თავში წარმოშობს ამ ტანჯვას.

   ჯოჯოხეთი არ არის ქმნილება ღვთისა. სიბნელეს არა აქვს არსი, ის სინათლის ნაკლებობაა. ასევე ადგილს, სადაც არ არის ღვთის მადლი, სადაც არ მკვიდრობს ღმერთი, ჯოჯოხეთი ეწოდება.

   ამრიგად, ჯოჯოხეთის არსებობა არის შედეგი ღვთისაგან ეშმაკის განშორებისა, შემდეგ ეშმაკისათვის ადამიანთა მიბაძვა - მიმსგავ-სებისა. ამიტომ ბრძანებს მაცხოვარი: "წარვედით ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისათვის და ანგელოზთა მისთათვის". ადამიანებმა, რომლებმაც ღმერთთან კავ-შირი გაწყვიტეს და ეშმაკს შეეკრნენ, თავად გაწირეს თავის ჯოჯოხე-თისათვის. ღმერთს რომ ისინი სამოთხეში დაეტოვებინა, ეს უფრო მტანჯველი იქნებოდა მათთვის, ვინაიდან ისინი ვერ უძლებენ ღვთის სიახლოვეს.

ღმერთმა დაგლოცოს.