მე-20 საუკუნეში ტექნიკის არნახულმა განვითარებამ კაპიტალისტური თუ სოციალისტური ქვეყნებისთვის საერთო ტიპის მსოფლმხედველობა წარმოშვა. მას იმავე საუკუნის ბოლოს მოდერნიზმი ეწოდა. იგი სხვადასხვა (სოციალურ, პოლიტიკურ, რელიგიურ...) სფეროებში თავისუფალი აზროვნების განვითარებას გულისხმობდა. ბევრმა ზედმეტად იოლად შეხედა ამ ვერაგ მიმართულებას და ვერ იგრძნო მისგან მოსალოდნელი საფრთხე.

   სხვა, ფუძემდებლური მითი მოდერნიზმისა, სამყაროს ერთფეროვნებას ღაღადებს. ნაციონალური კულტურების განსხვავებულობა ჩამორჩენილობად და განუვითარებლობად მიიჩნევა, რაც ეტალონური კულტურის მიბაძვითა და მიდევნებით უნდა დაიძლიოს. ქვეყნის კულტურული განვითარება განიხილება როგორც გზა ერთფეროვნებისაკენ. აქედან დაედო სათავე ტრადიციული კულტურული ფასეულობების, მათ შორის ნაციონალური მუსიკის, ხელოვნების, ტანსაცმლის, მთლიანად მენტალიტეტის განადგურების ტენდეციას.