ამ სა­ო­ცა­რი წმინ­და­ნის ცხოვ­რე­ბა­ზე რომ ვწერ, მსურს უფ­რო მხატ­ვრუ­ლად გა­მოვ­ხა­ტო სა­ხე­ლო­ვა­ნი აღ­მსა­რებ­ლი­სა და ეკ­ლე­სი­ის ერთ-ერ­თი უდი­დე­სი მა­მის სუ­ლი­ე­რი სი­ლა­მა­ზე. ღირ­სი მაქ­სი­მე აღ­მსა­რებ­ლის ცხოვ­რე­ბა­სა და საქ­მი­ა­ნო­ბას ძა­ლუძს გაქ­ვა­ვე­ბუ­ლი გუ­ლე­ბიც კი მო­ალ­ბოს და აღაფ­რთო­ვა­ნოს.  პი­როვ­ნუ­ლი თვი­სე­ბე­ბი­თა და მოღ­ვა­წე­ო­ბით გა­მორ­ჩე­უ­ლი ეს უდი­დე­სი მა­მა ბრწყინ­ვა­ლედ ადას­ტუ­რებს იმ ჭეშ­მა­რი­ტე­ბას, რომ­ლის გან­მარ­ტე­ბა­საც მი­ვუძ­ღვე­ნით წი­ნა თა­ვე­ბი, სა­ხელ­დობრ: ეკ­ლე­სი­ის წი­აღ­ში სარ­წმუ­ნო­ებ­რი­ვი სა­კით­ხე­ბის ახ­სნი­სა და დამ­ტკი­ცე­ბი­სათ­ვის არა­ნა­ი­რი მნიშ­ვნე­ლო­ბა არა აქვს პი­როვ­ნე­ბა­თა არც რა­ო­დე­ნო­ბას და არც იე­რარ­ქი­ულ მდგო­მა­რე­ო­ბას. ჭეშ­მა­რი­ტე­ბის მცვე­ლე­ბად სუ­ლიწ­მი­დის შთა­გო­ნე­ბით არც ისე იშ­ვი­ა­თად გვევ­ლი­ნე­ბი­ან სწო­რედ იე­რარ­ქი­უ­ლი ხა­რის­ხის უქო­ნე­ლი პი­რე­ბი. ნა­თე­ლი მა­გა­ლი­თი ასე­თი ღვთივ­რჩე­უ­ლი პი­როვ­ნე­ბი­სა გახ­ლავთ წმი­და მაქ­სი­მე აღ­მსა­რე­ბე­ლი