ჩრდილოეთის ერთ-ერთ ქალაქში მცხოვრებ ერთ ღვთისმოსავ ქალწულს, რომელიც პროფესიით მკერავი, უფლის შემდეგ ყველაზე მეტად დედა უყვარდა. ერთ დღეს გოგონამ დედისგან უწყება მიიღო, სიკვდილის პირას მყოფი ქალი ქალიშვილს მონახულებას სთხოვდა. მგზავრობისთვის საჭირო ფულის მოსაგროვებლად მან თავისი საკერავი მანქანა ლომბარდში ათ მანეთად ჩააბარა. დედასთან ჩასულმა გოგონამ ძლიერ გაიხარა იმით, რომ საყვარელ ადამიანს ცოცხალს ჩაუსწრო. გულთბილი შეხვედრის შემდეგ დედამ ქალიშვილი დალოცა და გარდაიცვალა. გოგონამ მშობელი მიწას ქრისტიანული წესით მიაბარა და საკუთარ სახლს დაუბრუნდა. მარტოდ დარჩენილმა მანქანის ლომბარდიდან დაბრუნების მიზნით ფულის სასესხებლად ყველა ახლობელი და მეგობარი შემოიარა, თუმცა ამაოდ, რადგან ხელი არავინ გაუმართა. საბრალოს გაჭირვებულთა შემწე ღვთისმშობლის მეოხების გარდა ყველანაირი იმედი გადაეწურა, მივიდა ტაძარში, რომელიც ქალაის სადგურის მოპირდაპირე მხარეს მდებარეობდა, დაემხო დედა ღვთისას ხატის - „ზეციური ნიშნის" წინ და ცრემლებით შეევედრა შეწევნას. გოგონამ ტაძრიდან გამოსვლისას ორი მდიდრულად ჩაცმული ბატონი შენიშნა, რომლებიც სადგურის გამოსასვლელთან ეკიპაჟში სხდებოდნენ. ერთ მათგანს, როცა ჩაჯდომის წინ ქურთუკს იკრავდა, ძირს საფულე დაუვარდა, ამასობაში კი ცხენი დაიძრა და ეტლი წავიდა. გოგონა მაშინვე დასწვდა საფულეს და მგზავრებს ყვირილით გაედევნა, მაგრამ ცხენების ფლოქვების ხმაში მისი ძახილი არ ისმოდა. რამდენიმე წუთის შემდეგ ეტლი წინ მიმავალმა ხალხმა შეაფერხა და ცოტა ხნით შეჩერდა, აღელვებულმა გოგომ მაშინვე მიირბინა უცხო მგზავრებთან და საფულე გადასცა. „ძვირფასო ქალწულო, თქვენ ანგელოზისებრ სიკეთესა და სიწმინდეს ფლობთ. საფულეში ექვსი ათასი მანეთია, კანონის შესაბამისად, ნაპოვნის მესამედი თქვენ გეკუთვნით", - განუცხადა მას საფულის მფლობელმა, შემდეგ მაშინვე გადათვალა ოთხი ხუთასმანეთიანი და შემდეგი სიტყვებით გადასცა: „ვისურვებდი, რომ თქვენ მიერ ნაპოვნი და სიწმინდითა და პატიოსნებით მოპოვებული ფული ცხოვრებაში დაგხმარებოდეთ". შემდეგ თავისი სავიზიტო ბარათი გადასცა და უთხრა: „თუ როდესმე რაიმე დაგჭირდეთ, მომაკითხეთ, ყოველთვის გამახარებს თქვენი დახმარება". გოგონამ მხურვალე მადლობა გადაუხადა თავის კეთილისმსურველს და მაშინვე ტაძარში დაბრუნდა, რათა ზეციური დედოფლის წინაშე თავისი უსაზღვრო მადლიერება გამოეხატა ამგვარი მოულოდნელი შემწეობისათვის.

იღუმენი მარკოზი (ლოზინსკი)

წიგნიდან „მქადაგებლის პატერიკი"