აშშ-ში არსებობს სექსუალური აღზრდის მრავალწლიანი გამოცდილება. მიუხედავად ამისა, მოსახლეობის მეოთხედი დაავადებულია სხვადასხვა დაავადებებით, რომლებიც სწორედ სქესობრივი ურთიერთობებით ვრცელდება. ქვეყანაში ბობოქრობს შიდსის ეპიდემია. სექსუალურ ნიადაგზე ჩადენილი დანაშაულით კი აშშ-მ ბევრად გადაუსწრო სხვა ქვეყნებს. მოზარდთა აბორტების რიცხვიც გაცილებით დიდია. შვედეთში კი, სადაც სქესობრივი აღზრდა კიდევ უფრო ინტენსიურად მიმდინარეობს, თვითმკვლელობების ფაქტები ყველაზე ხშირია. აშშ-ში სქესობრივი აღზრდის შემოღების შემდეგ აბორტების რიცხვმა 45%-ით მოიმატა. გაუპატიურების ფაქტები 6-ჯერ უფრო მეტია, ვიდრე რუსეთში. სტატისტიკის მიხედვით ყოველწლიურად ევროპაში 45-50 ათასი ვიჩ-ინფიცირებული ფიქსირდება. აშშ-ში შიდსისაგან ყოველ 15 წუთში იღუპება ერთი ადამიანი. ვიჩ-ინფიცირებულთა რიცხვი მოზარდთა შორის ორმაგდება ყოველ 14 წუთში. ყოველ 13 წამში ერთი მოზარდი თინეიჯერი ავადდება რომელიმე ვენერიული დაავადებით. ფაქტები ადასტურებენ, რომ „სქესობრივი განათლების" შემოტანით, პროვოცირებას ახდენენ ბავშვებზე, რათა ადრეული ასაკიდან დაიწყონ სქესობრივი ცხოვრება. "ოჯახის დაგეგმარების" და „სქესობრივი განათლების" პროგრამების დაარსების შემდეგ რუსეთში 50-ჯერ გაიზარდა ვენერიულ დაავადებათა რიცხვი.

   ქვემოთ მოგვყვავს ამერიკული პრესიდან ამ თემასთან დაკავშირებული სამი სტატიის დაიჯესტი.

   1. ბავშვთა სექსოლოგიის ფსევდომეცნიერული საფუძვლების კრიტიკა.

   2. „სექსუალური აღზრდის" პროგრამათა გავრცელების კავშირი - ამერიკაში საშუალო განათლების საერთო დაკნინება.

   3. ამ პროგრამათა გავლენა მოზარდთა ზნეობაზე.

   "სექსი, სიცრუე და დოქტორ კინსი" წარმოადგენს რეცენზიას ამერიკელი მკვლევარების ი. რეისმანის და ე. ეიხელის წიგნზე „კინსი, სექსი და სიცრუე".

   რეცენზენტი დიდი თანაგრძნობით საუბრობს წიგნზე, რომელმაც გამოააშკარავა იმ ადამიანის მოღვაწეობა, რომელმაც 40 წლის წინ მოუმზადა „მეცნიერული" ფუნდამენტი ე.წ. „სექსუალურ რევოლუციას". "კინსიმ უდიდესი გავლენა იქონია თანამედროვე საზოგადოების ჩამოყალიბებაზე, რაც შეიძლება შევადაროთ ნიუტონის, გალილეის, ეინშტეინის გავლენას" - წერს პ. ბეკენანი. მისი ნამუშევრები საფუძვლად დაედო სექსუალური განათლების პროგრამათა მეთოდიკას. და აი, ახლა, რეისმანისა და ეიხელის წიგნი ამტკიცებს, რომ კინსი, ეს უსინდისო, უზნეო ადამიანი, მეცნიერებით კი არ იყო დაკავებული, არამედ სექსუალური პროპაგანდით.

   რეისმანისა და ეიხელის წიგნი დროთა განმავლობაში საბოლოოდ მოსპობს დოქტორ კინსის საშინელ აჩრდილს. დროთა განმავლობაში, რადგან ახლა ამერიკა მეტად შეწუხებულია იმ „სექსუალური რევოლუციის" შედეგებით, რომელსაც კინსიმ მისცა ბიძგი.

   პიტ დიუპონის სტატია „პედაგოგიურ ზმანებათა ქვეყანა" ეხება ამერიკაში საშუალო განათლების ეფექტურობის პრობლემას, რომელიც ავტორის აზრით, ღრმა კრიზისს განიცდის. დიუპონი განიხილავს საშუალო სკოლებისთვის განკუთვნილ ერთ-ერთ განმანათლებელ კომპლექსურ პროგრამას, რომლის განუყოფელ ნაწილს „სექსუალური განათლება" წარმოადგენს. ოკლაჰომის შტატის განათლების დეპარტამენტმა დაადგინა, რომ პირველიდან მეორე კლასში გადასასვლელად მოსწავლეს უნდა შეეძლოს ოჯახის სტრუქტურის განსხვავებული ტიპების (მონოგამიური, პოლიგამიური, არასრული) იდენტიფიცირება. ოჯახის არც ერთი ტიპი არ უნდა ხასიათდებოდეს როგორც ერთადერთი შესაძლებელი.

   9-12 კლასელებს უნდა შეეძლოთ საუბარი სექსუალურ ქმედებებზე რეალურ ან პოტენციურ პარტნიორთან.

   სწავლების არც ერთ საფეხურზე არ არის გათვალისწინებული გამრავლების ტაბულის ცოდნის შემოწმება.

   დოქტორი თომას სოუველი თავის სტატიაში „სექსუალური აღზრდის დიდი სიცრუე" აანალიზებს სიტუაციას, რომელიც შეიქმნა ამერიკის სკოლებში, სქესობრივ-ასაკობრივი ფსიქოლოგიის ტიპის საგნების შეტანის შემდეგ. იგი წერს: სკოლებში ამ პროგრამების დანერგვამდე მოზარდთა ორსულობის რაოდენობა ათწლეულების მანძილზე განუწყვეტლივ მცირდებოდა, ხოლო საშუალო სკოლებში „სქესობრივი აღზრდის" პროგრამების მასიურად მიღების შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.

   აღმოჩენილია აშკარა წინააღმდეგობანი „სექსუალური აღზრდის" პროგრამების მომხრეთა მიერ დეკლარირებულ მიზნებსა და შედეგებს შორის. როგორც სტატისტიკა გვიჩვენებს, ამ პროგრამებმა შობადობის შემცირების გარდა ვერაფერს მიაღწიეს.

   იმას, რასაც ახლა ასწავლიან „სექსუალური აღზრდის" გაკვეთილებზე, პირდაპირი მიმართება აქვს იდეოლოგიასთან და არა ბიოლოგიასთან და მედიცინასთან. ტრადიციული ფასეულობანი და მშობელთა ავტორიტეტი სისტემატურ დისკრეტიზაციას განიცდის. ბავშვებს მუდმივად უნერგავენ აზრს, რომ ადამიანის საქციელი უნდა ეყრდნობოდეს პირად გრძნობებს და არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იყოს დამოკიდებული საზოგადოებაში მიღებულ ფასეულობათა სისტემაზე, ან მშობელთა თვალსაზრისზე.

   აშკარა ფაქტია, რომ მშობელთა გავლენა გაცილებით უფრო ეფექტური საშუალებაა „მოზარდთა ზნეობისათვის ბრძოლაში", ვიდრე სექსუალური აღზრდა.

Xareba.net - ის რედაქცია