რომის პაპის უცდომელობა ვერ პოულობს დასაყრდენს ვერც წმი-ნდა წერილში, ვერც წმინდა გადმოცემაში. პაპიზმი ვერ შეძლებს საჭირო მტკიცებულებების შეგროვებას იმისათვის, რომ დაადასტ-უროს პაპის უცდომელობის სწავლება. ამიტომაც მართლმადიდებელი ეკლესია მას სამართლიანად უარყოფს.

   კონსტანტინოპოლის პატრიატქმა გრიგორი მეექვსემ, არ ისურვა ვა-ტიკანის პირველ კრებაზე დასწრება 1889 წელს, რომელზეც მიწვეული იყო პაპის მიერ და სამართლიანად განაცხადა: „ვინაიდან არსებობს მაცხოვნებელი ეკლესია დედამიწაზე, არ შეგვიძლია აღიარება იმისა, რომ ქრისტეს მთელ ეკლესიაში არსებობს ვინმე მბრძანებელი ეპ-ისკოპოსი და ვინმე სხვა თავი, გარდა უფლისა; რომ არსებობს ვინმე პატრიარქი, რომელიც უცოდველი და უცდომელია, როდესაც საუ-ბრობს თავისი კათედრიდან, რითაც მსოფლიო კრებებზე, უცდო-მელობის ერთადერთ მესაკუთრეზე, რომლებიც წმ. წერილისა და წმ. გადმოცემის თანახმად ასწავლიან, მაღლა აყენებს თავს. ჩვენ აგრეთვე ვერ ვაღიარებთ, რომ თითქოს მოციქულები არ იყვნენ თანასწორნი და თანაუფლებიანნი ერთმანეთს შორის, ვინაიდან ამით იგმობა სუ-ლიწმიდა, რომელმაც ყველანი თანაბრად განანათლა; ან იმას, რომ ამა თუ იმ პატრიარქმა თუ პაპმა მოიხვეჭა უფროსობა, არა კრებით და ადამიანური უფლებით, არამედ ღვთაებრივი უფლებით და სხვა მსგავსი რამით".

  დასკვნის სახით შეიძლება ითქვას, რომ ეკლესიის უცდომელობის უარყოფა რომის პონტიფიკის მხრიდან, და ინდივიდუალური (კერძო) უცდომელობის აღიარება, ერთის მხრივ ნისნავს ქრისტეს უცდომე-ლობის უარყოფას, რომლისთვისაც ეკლესია არის სხეული, ხოლო მეორეს მხრივ პაპის უცდომელობის მიუღებელი და ერეტიკული სწავლების აღიარებას, როდესაც ის ასწავლის „ex cathedra"- დან.

   თუ უცდომელობა გააჩნია არა მარტო ღმერთკაცს, მაშინ, ამის ბუ-ნებრივი შედეგი ადამიანის გაღმერთება იქნება. ხოლო თავისი თავის გაღმერთებით მან მოიტანა სიკვდილი, წყარო ტანჯვისა და მწუხ-არებისა.

   ამრიგად, ევროპელი ადამიანის ცხოვრებამ დაკარგა აზრი ღვთის ნე-ბის დაუმორჩილებლობით, ვნებიანი ადამიანის გაღმერთებისა და მორჩილების გამო. მხოლოდ ქრისტეში ცხოვრება, და არა ადამიანში, აღდგომილი ღმერთის უცდომელი სწავლების თანაზიარს გახდის მორწმუნეს.

   და პირიქით, მკვდრეთით არ აღმდგარი ქრისტეს გარეშე ცხოვრება - უსარგებლო ცხოვრებაა. უსარგებლოა, ვინაიდან ის არ არის განათ-ლებული ქრისტეს რწმენის ნათლით - ეს კი უდაოდ სიკვდილისკენ სვლაა.

Арх. Кирил Костопулос, „Папство - это ересь" стр. 82-83

Xareba.net - ის რედაქცია