აზრი პაპის უცდომელობის შესახებ კათოლიკეთა შორის ჯერ კიდევ შუა საუკუნეებში გავრცელდა. ამ აზრს ემხრობოდა და ანვითარებდა ლათინი სწავლულების ერთი ნაწილი, სხვები კი ეწინააღმდეგებოდნენ. მართალია, იეზუიტებმა ჯერ კიდევ ტრიდენტის კრებაზე (1545-1563 წწ.) განაცხადეს, რომ უცდომელობა პაპის კუთვნილებაა, მაგრამ მეცხრამეტე საუკუნემდე ეს სწავლება კერძო აზრად რჩებოდა, ანუ არ იყო სავალდებულო კათოლიკური საკრებულოს ყველა წევრისთვის. მეცხრამეტე საუკუნეში იეზუიტურ - ულტრამონტანურმა პარტიამ მიზნად დაისახა ეს მწვალებლობა ყველასათვის სავალდებულო დოგმად ექცია.

   1869 წლის 29 ივნისს პაპმა პიუს მეცხრემ გამოსცა ბულა "Aeterni Patris", რომლითაც 8 დეკემბრისთვის კათოლიკეები „მსოფლიო კრებაზე" მოიხმო. ბულაში კრების მიზნები ზოგადად და ბუნდოვნად იყო წარმოდგენილი. კათოლიკეთა შორის გაჟონა ინფორმაციამ იმის შესახებ, რომ კრებაზე პაპის უცდომელობის დოგმატის დამტკიცებას აპირებდნენ.

1869 წლის 8 დეკემბერს გაიხსნა ვატიკანის პირველი კრება. მას 746 კაცი ესწრებოდა. დამსწრეთა უმრავლესობა თავიდანვე ახალი დოგმატის მხარდასაჭერად იყო განწყობილი...

   ფორმალური თათბირების შემდეგ პაპის რამდენიმე ეპისკოპოსმა შეადგინა პეტიცია კრების მიმართ, რომლითაც ისინი პაპის უცდომელობის დამტკიცებას მოითხოვდნენ... უმრავლესობამ ხელი მოაწერა პეტიციას... 17 ივლისს ოპოზიციამ კრება დატოვა.

   18 ივლისს კრებამ 533 ხმით 2-ის წინააღმდეგ მიიღო დეკრეტი პაპის უცდომელობის შესახებ. დეკრეტი ამტკიცებდა: „წმინდა კრების თანხმობით ვასწავლით და ვადგენთ ღვთის მიერ ჩვენთვის განცხადებულ დოგმატს: როდესაც რომის პაპი ქადაგებს ex cathedra (ექს კათედრა), ანუ როგორც ყოველი ქრისტიანის მწყემსი და მოძღვარი აღასრულებს თავის მოვალეობას და ზეგარდამო მონიჭებული ძალაუფლების საფუძველზე განაჩინებს სწავლებას სარწმუნოებისა და ზნეობის შესახებ, რომელიც სავალდებულოა მთელი ეკლესიისათვის, ამ დროს იგი ღვთაებრივი მხსნელის მიერ თავისი ეკლესიისათვის მინიჭებული უცდომელობის მფლობელია იმ ღვთაებრივი შეწევნის ძალით, რომელიც ღმერთმა აღუთქვა მას წმინდა პეტრეს სახით. აქედან გამომდინარე, რომის პაპის დადგენილებები თავისთავად, ეკლესიის თანხმობისგან დამოუკიდებლად, ისეთი ძალის მქონეა, რომ არანაირ ცვლილებას არ ექვემდებარება. ღმერთმა ნუ ქნას და თუ ვინმე გაკადნიერდება და წინააღმდეგობას გაუწევს ჩვენს დადგენილებას, წყეულიმც იყოს და განიკვეთოს ეკლესიისგან".

შედგენილია ბროშ. „წერილები კათოლიციზმის შესახებ". გვ. 70

Xareba.net - ის რედაქცია