ადამიანის ნაკლია - არ იცოდეს წმიდა წერილი, მაგრამ ორმაგი ნაკლია, რომ იცის, მაგრამ უგულებელყოფს მას.

 

 

 

   ბიბლია არის ერთადერთი წიგნი კაცობრიობისა, რომელიც წარმოგვიდგენს ადამიანს ისეთს, როგორიც იგი იყო და არის საერთოდ: დაცემული და აღმდგარი, აღმდგარი და დაცემული; გვიჩვენებს მის დიდებულ და სუსტ მხარეებს. ბიბლია არ პირფერობს და არც ამცირებს პიროვნებას, არამედ წარმოგვიდგენს მას ისეთს, როგორადაც ხედავს ადამიანს მისი შემოქმედი ღმერთი, ყოვლის მხილველი.

 

 

 

   ვინც ყველაფერში ეთანხმება საღმრთო წერილს, იგი - ქრისტიანია, ხოლო ვინც არ ეთანხმება საღმრთო წერილს, ის შორს დამდგარა ჭეშმარიტებისაგან.

 

 

 

   ვისაც ბიბლია აქვს, მას დიდ სარგებლობას მოუტანს და უდიდეს ნუგეშს მიანიჭებს. ხშირად ამ წმიდა წიგნისაკენ მიმართული მხოლოდ ერთი მზერაც კი ცოდვის ჩადენის სურვილს გვიქარწყლებს.

 

 

 

   თუ ვინმე სახარებას არასწორად განმარტავს, ესე იგი მას სიმდაბლე და ღვთისმოსაობა არ აბადია - რადგან სიმდაბლის გარეშე მის მიერ მოცემული განმარტება გონებიდან, განსჯიდან გამომდინარე იქნება. საღმრთო კურთხევას ასეთ განმარტებებში ვერ ვიპოვით.

 

 

 

   თქვენი ყოველდღიური თანამგზავრი უნდა გახდეს წიგნი და მათ შორის უპირველესი წიგნი - ბიბლია.

 

 

 

   ლოცვისას ჩვენ ვსაუბრობთ ღმერთთან, წმიდა წერილით კი ღმერთი გვესაუბრება.

 

 

 

   მოსმენილი ღვთის სიტყვა (მქადაგებლის ბაგიდან ან წაკითხული წმიდა წერილი) მეტად საზიანოდ გადაიქცევა იმისთვის, ვინც ისმენს და მისი მეშვეობით არ გამოსწორდება.

 

 

 

   ნუ იკადრებ სახარებისა და სხვა წმიდა წიგნთა თვითონ განმარტებას - სულიწმიდამ უკვე განმარტა იგი წმიდა მამათა მეშვეობით და მით არის სიტყვა უფლისა სიტყვა მაცხოვნებელი, ხოლო კადნიერ განმმარტებელთათვის ნება სიკვდილისა, მახვილი ორლესული, რომლითაც შეიმუსრავენ თავსა თვისსა სამარადისოდ.

 

 

 

   ო, ნეტავ წმიდა წერილის წიგნებით ისე ვსარგებლობდეთ, რომ ჩვენი გული გახდეს წიგნი, რომელიც ღვთის სულის მიერ დაიწერა.

 

 

 

   რაც ფიზიკური საზრდელია ჩვენთვის - ძალების შესანარჩუნებლად, იგივეა წმიდა წერილის კითხვა სულისათვის.

 

 

 

   სადაც წმიდა სახარება ძევს რწმენითა და ჯეროვანი მოწიწებით, იქ ვერ შევალს ბოროტი სული და ვერ ეცდება ქრისტიანის ცდუნებას.

 

 

 

   საღვთო წერილის სიტყვა საქმით იკითხე და მრავალსიტყვაობას თავი ანებე, რაც მხოლოდ ყურადღების მისაქცევად არის.

 

 

 

   საღმრთო წერილი ამბობს: "არს სარწმუნოებაი მოსავთა მათ ძალ" (ებრ. 11. 1) და მათ, ვისაც ქრისტეს შემოსვლა არ შეუცნიათ, გამოუცდელებს უწოდებს.

 

 

 

   საღმრთო წერილის მიხედვით, თუ ქრისტე ჩვენთვის მოკვდა და ჩვენთვის კი არა, არამედ ჩვენთვის მომკვდარისა და აღდგომილისათვის ვცოცხლობთ, მაშინ ცხადია, რომ მას სიკვდილამდე უნდა ვემსახუროთ. მაშ, როგორ შეგვიძლია, ძეობა კუთვნილად მივიჩნიოთ?!

 

 

 

   საღმრთო წერილის სიტყვები საქმეებით იკითხე და ნუ მრავალსიტყვაობ მხოლოდ მარტივი გაგებით გაამაყებული.

 

 

 

   საღმრთო წერილის სულ მოკლე გამონათქვამებშიც კი შეგვიძლია უდიდესი ძალა მოვიძიოთ და აზრთა გამოუთქმელი სიმდიდრეც.

 

 

 

   სახარება მიგვითითებს სარწმუნოების ჭეშმარიტ გზაზე მოქცევის პირველ საშუალებაზე, - ესაა უხეში ცრურწმენებისაგან სულის განთავისუფლება და სიყვარულის ძიება, ძიება ცხოვრებაში არა გარეგანი ბრწყინვალებისა, არამედ შინაგანი სიცხადისა. გული კეთილი - აი, ადამიანთა ზნეობრიობის ყველაზე ქრისტიანული საზომი.

 

 

 

   ფერფლისგანაა შენი გული, ფერფლისგანაა ის ქაღალდიც, რომელზეც ბიბლიაა დაწერილი, მაგრამ ცხოველმყოფელი სულიწმიდა წერდა ამ ფერფლზე. ამიტომაც ერთი ეპისტოლე მიემართება მეორეს, პირველი განმარტავს მეორეს, მეორე კი - პირველს. როდესაც სამყარო თავისი ვნებებით ერთს დაწვავს, მაშინ მეორეც ხანძრის საშიშროების წინაშე დგება.