ღვთის რწმენას მოკლებული ახალი საზოგადოება ერთიანდება ამსოფლიური (და არა მარადიული) რელიგიური შეხედულებებისა და განცდების ირგვლივ. მათი რელიგიური გამოხატულების ცენტრი შემოიფარგლება მარტოოდენ ამქვეყნიურით. თაყვანისცემის საგანი შეიძლება იყოს კაცობრიობა, ხალხი, საზოგადოების ცალკეული ფენა, რასა ან სახელმწიფო, მაგრამ ყველა შემთხვევაში „ყოფიერების ცენტრი" არ სცილდება ამა სოფელს. ამ ფასეულობებით ისინი ღვთის რწმენის ჩანაცვლებას ისახავენ მიზნად და დაუფარავად გამოხატავენ მისგან განდგომას.

   ახალი წესრიგი „ღმერთის მკვლელობით" (ფ. ნიცშე) სინამდვილეში თვითმკვლელი ხდება. ასეთი საზოგადოება საკუთარ თავში, „მე"-ში, „ახალი იდეების" მორევში იძირება, რომელშიც არ არსებობს მთავარი - ღვთის ჭეშმარიტი რწმენა. შედეგად, წესრიგი ქაოსით იცვლება, ღვთის ადგილს „გაღმერთებული" ადამიანი იკავებს. ამგვარი პროცესები არა მხოლოდ ნაციონალ-სოციალიზმში (ფაშიზმში), არამედ ლიბერალ-დემოკრატიული პროცესების პირობებშიც ხორციელდება. ვინაიდან დემოკრატიულ „ერთობა"-ს, ე.წ. „ხალხის ხმა"-ს არაფერი საერთო აქვს ეკლესიის სწავლებასთან: „ერთითა პირითა და ერთითა გულითა ადიდებდით ღმერთსა". ამდენად, დემოკრატიაც საკუთარ თავში ჩაკეტილი ამსოფლიური, „გაღმერთებული" საზოგადოების ერთობაა, რომელიც საფუძველშივე ემიჯნება ჭეშმარიტებაში გაერთიანების იდეას.

   საკუთარი თავის გაკულტების ნიშნით, თანამედროვე დემოკრატია ყველაზე მკაფიოდ გამოხატავს ცრუერთობას. საბოლოოდ, ამსოფლიური პოლიტიკურ-რელიგიური ერთი ხელისუფალის ანტიქრისტეს იდეისა და ძალაუფლების ქვეშ გაერთიანდება მთელი კაცობრიობა, ქრისტეს მცირე სამწყსოს გარდა.

   ლუსტრირებული სახით მსგავსი მსოფლმხედველობა იუდაიზმში არსებობს, სადაც კონკრეტული ერის გაღმერთების იდეა რელიგიურ დონეზეა წარმოჩენილი. ისინი ამქვეყნიურ მეუფეს ცრუმისიას ელიან, რომელთან ერთობაშიც კაცობრიობის მხსნელელი ერის პრეტენზიით გვევლინებიან.

   გლობალური ცრუეკლესია ცალკეული რელიგიურ-კულტურულ-პოლიტიკური ფასეულობის ქვეშ გაერთიანდება. ამასთან, პოლიტიკურ განცხადებას რელიგიური ქვეტექსტი გააჩნია, ხოლო რელიგიურს - პოლიტიკური. ამდენად შეგვიძლია ვისაუბროთ როგორც პოლიტიკის გარელიგიურობის პროცესზე, ისე რელიგიის გაპოლიტიკურობისა.

   ცხადია, პოლიტიკური რელიგია არ ჩნდება იქ, სადაც საზოგადოება ღმერთში ცხოვრებაზეა ორიენტირებული.

   ამსოფლიური რელიგია ამქვეყნიური „ღმერთის" ან „ღმერთების" თაყვანისცემას ისახავს მნიზნად, რათა ცრუღვთაების, ცრურელიგიის მეშვეობით მიაღწიოს საბოლოო მიზანს - ანტიქრისტეს გამეფებას.

დეკანოზი კონსტანტინე ჯინჭარაძე 

Xareba.net - ის რედაქცია