მოდით მივაპყროთ ჩვენი ყურადღება დიდ წინასწარმეტყველსა და მეფსალმუნეს, ისრაელის მირონცხებულ მეფე დავითს. ღვთისგან გამორჩეულმა მეფემ მოხუცებულობის ჟამს ორი უმძიმესი ცოდვა ჩაიდინა: მრუშობა და მკვლელობა. წმიდა წერილი მეფის შეცოდებას ასე გადმოგვცემს: დაინახა დავითმა თავისი სახლის აივნიდან მდინარეში მობანავე ლამაზი ქალი, მრუშული ვნებებით აღივსო და მისი ცოლად მოყვანა მოისურვა. ამისთვის მან მოაკვლევინა ქალის ქმარი და სურვილი სისრულეში მოიყვანა. ამრიგად, წინასწარ-მეტყველი მეფე უმძიმეს ცოდვაში ჩავარდა. ვნებებით თავბრუ-დახვეული დავითი ვეღარც კი გრძნობდა თავისი ცოდვის სიმძიმეს.

   დავითმა ჩაიდინა მრუშობა და მკვლელობა, და თან ღრმა მოხუც-ებულობის ასაკში, რათა იცოდე კაცო, რომ, თუ იცხოვრებ უდებებით, ვერც მოხუცებულობა მოგიტანს სარგებელს და პირიქით, თუ იქნები მხნედ, მაშინ სიყმაწვილის ასაკიც ვერას გავნებს. იცოდე, რომ შინაგანი წმიდა ცხოვრება არა ასაკზე, არამედ სულიერ განწყობილებაზეა დამოკიდებული. ამას კი დავით მეფსალმუნის მაგალითიდანაც ვხედავთ.

  და აი, უფალი ისრაელის მეფესთან აგზავნის სულიერ მკურნალს, როგორც ექიმს ექიმთან, წინასწარმეტყველ ნათანს. ნათანი პირდაპირ როდი ამხელს მეფეს, არამედ უყვება მოთხრობას, რომლის საშუ-ალებითაც თვითონ მიჰყავს იგი საკუთარი თავის მხილებამდე.

   მოთხრობის შინაარსი ასეთია: ცხოვრობდა ორი კაცი, ერთი მდიდა-რი, ხოლო მეორე ღარიბი. მდიდარს მრავალი პირუტყვი ჰყავდა, ღარიბს კი ერთი ბატკანი, რომელიც ჭამდა და სვამდა მისი თე-ფშისაგან და მის მკერდზე ეძინა (აქ წინასწარმეტყველი ცოლ-ქმრის სიყვარულზე მიუთითებს). ერთხელ მდიდართან სტუმარი მივიდა, მას შეებრალა თავისი ცხვარი და ღარიბის დაკლა...

   ხედავთ, ნათანი როგორი ხერხით ცდილობს მეფეში სინანულის გა-ღვიძებას?

   დავითი განრისხდა და იქვე გამოუტანა მდიდარს განაჩენი: - უფალს ვფიცავ, სიკვდილის ღირსია ამის გამკეთებელი. ნათანმა აღარ დაიწყო ჭრილობის შერბილება, რათა აღარ შეესუსტებინა მასში სინანულის განცდა და პირდაპირ ეუბნება სათქმელს: - ის კაცი შენ ხარ, მეფეო!

   დავითი არ განრისხებულა, არამედ შეინანა და თქვა: - ვცოდე ღვთის წინაშე!

   - უფალმა მოგიტევა ცოდვა - უპასუხა ნათანმა.

   დავითმა განიკითხა საკუთარი თავი, გულწრფელად აღიარა და შეი-ნანა ცოდვა და განადგურდა ბრალდება.

   განა ასე რთულია ცოდვის აღიარება?

წმ. იოანე ოქროპირი 

 Xareba.net - ის რედაქცია