აუცილებლად ღმერთს უნდა მივენდოთ თვით მის დაშვებებშიც კი. აშკარაა, რომ ქრისტიანობა - საიდუმლო სულიერი ნიჭი - შეუმჩნევლად ტოვებს საზოგადოებას, რომელიც ამ ნიჭს არ უფრთხილდება. ეს უნდა დაინახო, რათა არ მოტყუვდე მსახიობებით და მათი მსახიობობით, ანუ ღმრთისმოსაობის თამაშით; ხოლო როცა დაინახავ, თვალი უნდა აარიდო ამ სანახაობას, რათა მოყვასის განკითხვის ცოდვაში არ ჩავარდე. საკუთარ თავს უნდა მიაპყრო მზერა, საკუთარი სულის ცხონებაზე უნდა ზრუნავდე, რადგან ღმრთის მოწყალება ჯერ კიდევ აძლევს ცხონების საშუალებას მათ, ვისაც სწყურია ცხონება. (გაგრძელება იქნება...)

წიგნიდან „კრებული"