კითხვა: კიდევ ერთი სერიოზული თემა, რომელიც აწუხებს ბევრ მართლმადიდებელს, არის მართლმადიდებელთა მონაწილეობა ეკლე-სიათა მსოფლიო საბჭოში. რას ფიქრობთ ამის შესახებ?

  პასუხი: მართლაც ეს თემა ბევრ მართლმადიდებელს აღელვებს. როგორც ცნობილია, ეკლესიათა მსოფლიო საბჭო (ემს) მთლიანად წარიმართება არაქრისტიანულ თეოლოგიურ გარემოში, რომელიც, შეიძლება ითქვას, ჩვენს წინააღმდეგ ამხედრებულიც კია, როგორც ეს კანბერაში გამართულმა გენერალურმა ასამბლეამ ცხადყო, სადაც სულიწმიდის მოხმობა კერპთმსახურების გზით ხდებოდა. მართლ-მადიდებლებს არ აქვთ შესაძლებლობა სახალხოდ განაცხადონ საკუთარი მოსაზრება - აღმსარებლობა, როგორც ეს მოხდა ნიუ-დელის გენერალურ ასამბლეაზე (1961 წ.) როცა მათ იტაცებს ეს უფლებამოსილება, ისინი, საუბედუროდ, მართლმადიდებელი ეკუმე-ნისტების მოკავშირეები ხდებიან, რომელთაც აშკარად უნდათ ასიამოვნონ პროტესტანტებს. ნიუ-დელის ასამბლეამდე ჰქონდა აზრი მართლმადიდებელთა მონაწილეობას ემს-ში, რამდენადაც წარმოად-გენდნენ თავს არა როგორც დანაწევრებული ქრისტიანობის, არამედ როგორც ერთი წმიდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესიის წარმომადგენლები. მართლმადიდებელი დელეგაციების შეთავაზე-ბული ტექსტები, რომლებიც ისეთი გამოჩენილი მამების მიერაა გააზრებული, როგორიცაა ნეტარი მამა გიორგი ფლოროვსკი, მიღე-ბულია ამ კრებებზე, ხორციელდება და წარმოადგენს მართლმადი-დებლური თვითშეგნების გამოხატულებას.

   დღეს მართლმადიდებელთა ხმა იკარგება პროტესტანტულ მრავალ-ხმიანობაში. პროტესტანტთა ის ნაწილიც, რომელიც საკუთარ ეკლე-სიოლოგიას, ე.წ. განშტოებათა თეორიას მისდევს, ეკლესიას ყოფს ორ ნაწილად: ხილულად (დანაწევრებულად და არასრულყოფილებად) და უხილავად (გაერთიანებულად და სრულყოფილებად), შედის ემს-ში, რათა ყოველ ასეთ შტოს ჭეშმარიტების თავისი ნაწილი შესთავაზოს, ასე რომ ყველანი ერთად უახლოვდებიან უხილავ და სრულყოფილ ეკლესიას.

   მაგრამ რა აზრი აქვს მართლმადიდებელთა მონაწილეობას ამ უაღ-რესად პროტესტანტულ საბჭოში, სადაც ჩვენი ხმა იძირება პრო-ტესტანტულ ერესთა ბაბილონში და ეს მაშინ, როცა ჩვენი ეკლე-სიოლოგია არის აბსოლუტურად განსხვავებული? იქნებ, ვუშვებთ რა ჩვენს მონაწილეობას ემს-ში, არაპირდაპირად უარვყოფთ ჩვენს მართლმადიდებლურ ეკლესიოლოგიას?

   ბევრ მართლმადიდებელ ეკუმენისტს გულუბრყვილოდ სჯერა, რომ თუკი რიცხობრივად გაიზრდება მართლმადიდებელთა წარმომად-გენლობა ემს-ის კანცელარიებსა და კომისიებში, მათი გადაწყვე-ტილებები უფრო მართლმადიდებლური გახდება.

   ვინაიდან ჩვენთვის ცნობილია დიდი კრიზისი, რომელმაც თანამე-დროვე პროტესტანტიზმი მოიცვა და რომელსაც ადამიანი რაციო-ნალიზმამდე და უწრმუნოებამდე მიჰყავს, მსგავსი ჰიპოთეზა აბსოლუტურად უსაფუძვლოდ გამოიყურება. თუმცა ემს-ში განვი-თარებული მოვლენები ყოველ ჯერზე იძლევა მსგავს იმედებს.

   თუკი გვინდა ჩვენი სარწმუნოებისა და ეკლესიოლოგიის მიმდევა-რნი ვიყოთ და არ აღვაშფოთოთ მართლმადიდებელი ერი, ვფიქრობ, რომ თითოეულ მართლმადიდებელ ეკლესიას მხოლოდ იმ შემთ-ხვევაში შეუძლია მონაწილეობა ემს-ში, თუკი მას მიეცემა საშუალება წარმოადგინოს თავი როგორც ერთი წმიდა, კათოლიკე და სამო-ციქულო ეკლესია, თუკი იერარქიის წარმომადგენლები დარჩებიან თავინთი წმიდა სახელის მატარებელნი და არ ილოცებენ მზაკვარ პროტესტანტებთან და, რა თქმა უნდა, ქალ ეპისკოპოსებთან და მღვდლებთან ერთად. (გაგრძელება იქნება...)

წიგნიდან „ეკუმენიზმი და ეკუმენური მართლმადიდებლობა"