ჩვენს დროში მრავალ საოცარ რამეს შეგვიძლია მოველოდეთ, ამიტ-ომ არ უნდა ჩამოგვიყალიბდეს შეხედულება, რომ ყველაფერი უიმედოდ მოექცა ჩიხში, რომ არავინ ეძებს ჭეშმარიტებას, ყველაფერი იღუპება... ეს ყველაფერი შეხედულებაა, ხოლო შეხედულება კი ხიბლის პირველი სტადიაა. ჩვენ არ უნდა ჩავეფლოთ შეხედუ-ლებებში. პირიქით, ჩვენ გვჭირდება, ყველაფერს ახლებურად ანუ სულიერი თვალით შევხედოთ. მამა ნიკოლოზ დეპუტატოვი (რო-მელსაც წმინდა მამების ქმნილებების კითხვა ძალიან უყვარდა, ხაზს უსვამდა მათ და აკეთებდა ამონაწერებს) ამბობდა: „როცა მე ცუდ განწყობილებაზე ვარ და სულით დაცემას ვიწყებ, ჩემს ერთ-ერთ უბის წიგნაკს ვშლი და ვკითხულობ იმას, რამაც მე ოდესღაც აღმაფრთოვანა; და ის მე კვლავ აღმაფრთოვანებს, იმიტომ რომ ჩემი საკუთარი სული ოდესღაც მისით იყო აღფრთოვანებული და ამის გამო ვიცი, რომ იმას, რაც მე ადრე სულიერად მასაზრდოვებდა, იგივე ზემოქმედების მოხდენა ახლაც შეუძლია. ასე რომ, სულისკვეთების ამაღლების მექანიზმის მსგავსი რამ გამოდის: გაშალე წიგნი და წაიკითხე ის, რამაც უწინ მსგავსი ეფექტი მოახდინა". ამიტომ, როცა ჩვენს ყურადღებას წმ. პატრიკის მსგავს ვინმეზე ვამახვილებთ, არ უნდა ვიფიქროთ: „აი, ეს ყველაფერი ადრე იყო; მაშინ ეს აღაფრთოვანებდა, მაგრამ ახლა რა სასარგებლოა ეს?" პირიქით, წმ. პატრიკის მოღვაწეობაში ჩვენი დროის ქრისტიანის მოღვაწეობა უნდა დავინახოთ, მოღვაწეობა იმ სულისა, რომელიც ღმერთისადმი გულმოდგინებითა და სიყვარულით იწვის. ის იმ ქვეყანაში წავიდა, რომლის მოქალაქეები გავხდებით ჩვენც, თუკი სწრაფვის ძალას არ დავკარგავთ. ჩვენ ყველა ერთ ეროვნებას მივეკუთვნების - ქრისტიანულ რასას.

   წმიდა პატრიკის ცხოვრება, ჩვენთვის თანამედროვე მოვლენა, რაღ-აცით ისეთი უნდა იყოს, რაც პირადად ჩვენ გვეხება. ის, რაც ჩვენ ამ მოვლენაში აღვაფრთოვანებს, სწორედ იმისთვის არსებობს, რომ სარგებლობა მოგვიტანოს. ხოლო ის, თუ რა ნაყოფს მოიტანს, და-მოკიდებულია იმაზე, თუ რამდენად გვიყვარს ღმერთი და რა შესაძლებლობას გვაძლევს ის. ეს შთაგონება ღმერთის თავისუფალი ნიჭია!

წიგნიდან „ნაპერწკალი რომ არ ჩაქრეს"