როგორც მოგახსენეთ, ჩვენი მიზანია მკითხველს დავანახოთ, თუ როგორ ებრძოდა ადამიანი ღმერთს, როგორ ავლენდა იგი ღმერთთან თანასწორობის „ღმერთად ყოფნის სურვილს. საამისოდ ვიშველიებთ ისტორიულ ეპიზოდებს. ამჯერად, ძველი აღქმის ყველაზე თვალსაჩინო მაგალითს - ბაბილონის გოდოლის ისტორიას განვიხილავთ. მანამდე კი მოკლედ გეტყვით, რომ კაენის მიერ მისი ძმის აბელის მოკვლის შემდეგ ღვთის კურთხევა სეითის შთამომავლობაზე გადავიდა. ეწოდათ მათ ,,ძენი ღვთისანი". ღვთის კურთხევით მათ არ უნდა ექორწინათ კაენის შთამომავლებთან, მაგრამ დროთა განმავლობაში ღვთის ლოცვა-კურთხევა დაარღვია. სეითის შთამომავლობა შეერია კაენისას, რასაც ადამიანებში უსჯულოების გამრავლება მოჰყვა.

  მიწიერ ქმნილებათა შორის ღმერთმა ადამიანი უმაღლეს საფეხურზე აიყვანა და იგი ყველაზე აღმატებული ნიჭით დააჯილდოვა. ღვთისაგან მიმადლებული სულიერი თვისებები, გონება, სიყვარული და თავისუფალი ნება, ადამიანს ზეციურ არსებებთან აახლოვებს: ,,დააკლე იგი მცირედ რაიმე ანგელოზთა". (ფს. 8.6). ყველა მიწიერ არსებაზე გაამეფა ადამიანი ღმერთმა. დაბადებაში ვკითხულობთ: ,, ... თქვა ღმერთმან: ვქნეთ კაცი ხატისამებრ ჩვენისა და მსგავსებისაებრ, და მთავრობდეს თევზთა ზღვისასა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყვთა და მხეცთა ყოვლისა ქვეყანისა, ყოველთა ქვეწარმავალთა მავალთა ქვეყანასა ზედა. და შექმნა ღმერთმან კაცი სახედ თვისად და ხატად ღვთისა შექმნა იგი".