წევრი 4

   გვწამს, რომ სამპიროვანი ღმერთი, მამა, ძე და სულიწმიდა არის შემ-ოქმედი ყოველივე ხილულისა და არახილულისა. არახილულის სახ-ელწოდების ქვეშ ჩვენ ვგულისხმობთ ანგელოსებრ ძალებს, გონიერ სულებსა და დემონებს (თუმცა ღმერთმა ასეთნი როდი შეჰქმნა დემ-ონები, როგორნიც ისინი შემდგომში შეიქნენ საკუთარი ნებით). ხოლო ხილულად ვხმობთ ცასა და ყოველივეს, ცათა ქვეშ არსებულს. რად-განაც შემოქმედი თავისი არსით სახიერია, ამიტომ ყოველივეც, რაც კი მან შეჰქმნა, მშვენიერი შეიქმნა, და მას არასდროს არ სურს იყოს ბოროტების შემქმნელი. ხოლო თუკი ადამიანში ან დემონში არის კიდეც რაიმე ბოროტება (რამეთუ უბრალოდ ბუნებაში ჩვენ არ ვიცით ბოროტება), ე.ი. ცოდვა, საწინააღმდეგო და საძაგელი ღმერთის ნები-სათვის, ეს ბოროტება ან ადამიანისაგან არის მომდინარე, ანდა დე-მონისაგან; რამეთუ სრულიად ჭეშმარიტია და არანაირ ეჭვს არ ექვე-მდებარება ის, რომ ღმერთს არ ძალუძს იყოს ბოროტების მიზეზი და რომ ამის გამო სრულყოფილი სამართლიანობა მოითხოვს არ მივა-წეროთ ღმერთს იგი (ბოროტების მიზეზად ყოფნა).

წევრი 5

   გვწამს, რომ ყოველივე არსებული, ხილული და არახილული, საღმ-რთო განგებულებით წარიმართება. თუმცა ბოროტებას, ვითარცა ცუდს, ღმერთი მხოლოდ წინასწარ ჭვრეტს და დაუშვებს, მაგრამ არამც და არამც არ წარმართავს (განაგებს) მას, რადგან მას არც შეუქმნია იგი. ხოლო უკვე აღმოცენებული ბოროტება რაიმე სასარგებლოსაკენ მი-იმართება უზენაესი სახიერების მიერ, რომელიც თავად არ იქმს ბორ-ოტს, არამედ მხოლოდ მიმართავს მას უმჯობესისაკენ, რადგანაც ეს შესაძლებელია. კი არ უნდა გამოვსცდიდეთ ჩვენ საღმრთო განგებუ-ლებასა და მის დაფარულ და გამოუცდელ (გამოუკვლეველ) გზათ, არამედ კეთილმოშიში მოწიწებით უნდა ვიყოთ განმსჭვალული მის წინაშე. თუმცა ის, რაც ჩვენ საღმრთო წერილში განგვეცხადა ამის შესახებ, ვითარცა საუკუნო ცხოვრებასთან დაკავშირებული, ჩვენ კე-თილგონიერად უნდა გამოვიძიოთ (გამოვიკვლიოთ) და ღმერთის შე-სახებ თავდაპირველი ცნებების დარად მივიღოთ ვითარცა სრულიად უეჭველი.