წმინდა ბასილის სიტყვა მორჩილების შესახებ

   არიან ადამიანები, ვინც მართლმადიდებლური ეკლესიის შვილე-ბად მიიჩნევენ თავს, მოძღვართა შეგონებებს კი არაფრად აგდებენ.

   -რაში გვარგია ეს შეგონებები?-ამბობენ ისინი,-უფალს გონება და თავისუფალი ნება მოუცია, მით ვიხელმძღვანელებთ.

   მაგრამ ვიკითხოთ, ვინ დაგვიდგინა მოძღვარნი და ეკლესიის მას-წავლებელნი? და მან, ანუ ღმერთმა, ამბობს მოციქული, მოსცნა, რო-მელნიმე მოციქულნი, რომელნიმე წინაწარმეტყუელნი, რომელნიმე მახარებელნი, რომელნიმე მწყემსნი და მოძღუარნი დასამტკიცე-ბელად წმინდათა, საქმედ მსახურებისა, აღსასენებელად გუამისა ქრისტესისა (ეფეს. 4, 11-12). ხოლო თუკი ასეა, ვის ეურჩება მოძღ-ვართა და სულიერ მასწავლებელთა ურჩი? ცხადია, მას, ვინც ეს მოძღ-ვარნი დაადგინა. ეს მართლაც ასეა. რომელმან თქუენი ისმინოს, ამბ-ობს ქრისტე, (ლუკ. 10,16).

  შემდეგ: მოძღვართა მორჩილების ვალის უარმყოფელნი იმედოვ-ნებენ, სულის ხსნის საქმეში წარმატებით იხელმძღვანელონ საკუთარი გონითა და ნებით. საჭიროა განა, ამგვარი მსჯელობის უსაფუძვლო-ბის დამტკიცება? პირველ ადამიანს გონებაც ჩვენზე უკეთ უჭრიდა და მისი ნებაც ჩვენსაზე მეტად იყო მიმართული სიკეთისაკენ, მაგრამ მორჩილების გარეშე იგიც დაიღუპა. მაშ ჩვენ რაღას ვიზამთ, ჩვენი დაბინდული გონით და კეთილზე მეტად ბოროტისკენ მიდრეკილი ნებით? რას გავხდებით მხოლოდ ჩვენი გონით გამოცდილ წინა-მძღოლთა გარეშე, როდესაც ჩვენი საზარელი მტრები: სოფელი, ხორცი და ეშმაკი-წამითწამ თავს გვესხმიან? როდესაც ვხედავთ, რომ ათასო-ბით ადამიანი, არაჩვეულებრივად გონიერნი, მაგრამ ურჩნი, სამუდამ-ოდ დაიღუპნენ? რომ ათასობით ადამიანი, მხოლოდ გონების კარნა-ხით აღძრულნი, ნაცვლად იმისა, რომ ეკლესიის მეგობრები ყოფილიყ-ვნენ, მისი მტრები და მდევნელები ხდებოდნენ? რას ვიტყვით ამის შემდეგ? არსებობს ხსნა მხოლოდ ჩვენი გონების იმედით? ცხადია, არა.

   დაბოლოს, მოძღვართა მკაცრი, თუმც შესრულებადი შეგონებების თაობაზე მრავალნი ამბობენ:

   -არ შეგვიძლია მათი შესრულება-ვერ ვახერხებთ.-მაგრამ თუკი ასეა, მაშ, რა სურთ ამგვარ ადამიანებს? რომ მუქთად მიეცეთ ცათა სასუ-ფეველი? მაგრამ, ძმანო, ეს ხომ შეუძლებელია. სასუფეველი ცათა იიძულების; და რომელნი აიძულებდენ, მათ მიიტაცონ იგი (მათ. 11,12). ხოლო ქრისტესთა მათ ხორცნი თვისნი ჯუარს-აც-უნეს ვნე-ბითურთ და გულის თქუმით (გალ. 5,24). შევედით, ამბობს კვლავ მაცხოვარი, იწროსაგან ბჭისა, რამეთუ ვრცელ არს ბჭე და ფართო არს გზა, რომელსა მიჰყავს წარსაწყმედელად (მათ. 7,13). მაშასადამე, ამ შემთხვევაშიც არ გამართლდებიან მოძღვართა ურჩნი და თავიანთი უძლურების მომიზეზებით ხსნას ვერ მიუახლოვდებიან.

  ამგვარად, ძმანო, დაემორჩილენით წინამძღუართა თქუენთა და ერჩდით მათ, რამეთუ იგინი იღვიძებენ სულთა თქუენთათვის (ებრ. 13,17), და თუკი სულიერი მამის მორჩილებაში ხართ, ნუ დაუდგენთ წესებს საკუთარ თავს და ნუ იტყვით, არ შემიძლია ეს თუ ისო. რად-განაც თუკი მორჩილებას არ აღასრულებთ, სასჯელს ვერ გადაურ-ჩებით. ამინ.

„სვინაქსარი". ტომი I.