წმინდა ბასილი დიდის სიტყვა

   ზოგიერთი ჩვენთაგანი თავს იმ ცრუ იმედით იტყუებს, რომ უფალი ყოველთვის მოწყალე იქნება ჩვენს მიმართ, ამიტომ ცოდავენ, არ ინანიებენ და მარტო ამას გაიძახიან - „ღმერთი მოწყალეა, ღმერთი მომიტევებს!" რა ვუთხრათ ასეთებს? ის, რომ უფალი ჭეშმარიტად მოწყალეა, ამასთან, სამართლიანი და ყველას თავის საქმეების მიხედვით მიაგებს.

   წმინდა ბასილი დიდი გვასწავლის: „მოწყალეა თუ არა უფალი? დიახ, უფალი მოწყალე და სამართლიანია; მართლმორწმუნესა და ღვთისმოშიშს დამსახურებისამებრ მიაგებს, ხოლო უკანონობის ჩამდენს და ცოდვილს საზღაურს მიუზღავს. მოწყალეა უფალი? დიახ, მოწყალეა, მაგრამ, ამასთან, სამართლიანი მსაჯული. წყალობა და სამართლიანობაა მასში გაერთიანებული. ხანდახან კარგი ამინდია, ხან ელ-ჭექი და წვიმა, ხან მზე ანათებს, ხან წყვდიადი ფარავს დედამიწას; უფალი გვიგზავნის წვიმასაც, ხანდახან კი ცეცხლის წვიმას, პირველს - მოწყალების გამო, მეორეს - სამართლიანობის აღსადგენად. ამიტომ, გვეშინოდეს უფლის სამართლიანი მსჯავრისა, რათა არ გავიგონოთ მისი მრისხანე სიტყვები ჩვენი სისასტიკისა და ურჩობის გამო, ნუ შევიმოსებით მრისხანებით და უფლის საშინელ სამსჯავროზე ნუ დავიტეხთ თავს ღვთის რისხვას. ნუთუ შესაძლებელია, დაუსჯელად გადარჩეს ის, ვინც უარყოფს უფლის მცნებებს? არა. უფლის სამსჯავროზე თავად უფალი წარმოაჩენს ყველა ჩვენს ცოდვას.

   ჭეშმარიტად, უფალი მოწყალეა, ამასთან - სამართლიანი და ყველას თავისი საქმეების წილ მიუზღვავს. ტყუილად ნუ იმედონვებენ ცოდვილები, რომ უფალი, თავისი მოწყალების გამო, ყველა ცოდვას შეუნდობთ. უფალი მხოლოდ მონანიეთა მიმართ არის მოწყალე, მათ მიმართ, ვინც ცოდვის გამოსწორებასა და სულის ხსნას ცდილობს. მათ კი, ვინც სცოდავს და უფლის რისხვის ეშინია, გეენიის ცეცხლი ელოდება და საშინელ სამსჯავროზე მოისმენენ უფლისაგან: "წარვედით ჩემგან, წყეულნო ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი გამზადებულ არს ეშმაკისათვის და ანგელოზთა მისთათჳს". ამინ.

„სვინაქსარი". ტომი II.