ნეტარი ოლღას მიცვალების შესახებ

   წმინდა რუსეთს სახელი გაუთქვა არა მარტო წმინდა მამებმა, არა-მედ წმინდა დედებმაც. ამ უკანასკნელებმა საკუთარი თავი მოციქულ-თა სწორი საქმეებით შეიმკეს და ყოველი ქრისტიანისთვის მისაბაძი მაგალითები გახდნენ.

   წმინდა თავადის ასული ოლღა, წარმოშობით ფსკოვიდან იყო. იგი გახლდათ სრულიად რუსეთის დიდი მთავრის, იგორის მეუღლე, რომლის სამეფო ტახტი კიევში იდგა. დიდი მთავრის გარდაცვალების შემდეგ ტახტზე ავიდა მისი ვაჟი სვიატოსლავი. ამ დროს რუსეთის მოსახლეობა თითქმის კერპთაყვანისმცემელი იყო. ჭეშმარიტი ღმერ-თის შესახებ ბევრი არაფერი იცოდნენ და ეშმაკს ემსახურებოდნენ. ნეტარი ოლღა ხედავდა ბოროტით შეპყრობილ ხალხს და წუხდა ამის გამო. ერთხელ გაიგო ბერძნების სარწმუნოების შესახებ, წავიდა ცარგრადში, შეისწავლა ჭეშმარიტი ქრისტიანობა და პატრიარქ ფოტის მიერ ნათელიღო და სულით განიხარა. ამის შემდეგ პატრიარქმა უფრო კარგად განსწავლა იგი ქრისტიანულ სარწმუნოებაში და რწმე-ნაში განამტკიცა. დამშვიდობებისას უთხრა:

   -კურთხეულ ხარ შენ რუს დედათა შორის. თაობები გაკურთხებენ და დაგლოცავენ.

   ნათელრებულ ოლღას სახელად ელენე უწოდეს. ოლღამ პატრიარ-ქისგან ჯვარი მიიღო და ერთ მღდელთან ერთად საკუთარ მიწა-წყალზე დაბრუნდა. მან მოიარა მთელი რუსეთი, ყველგან წესრიგი დაამყარა, შემუსრა კერპები და ჭეშმარიტად ქრისტეს მოწაფე შეიქმნა. იგი ბევრ მოწყალებას გასცემდა არა მარტო მართლმადიდებლების, არამედ კერპთაყვანისმცემლებისთვისაც. ამის გამო უფალმა ის ისე განადიდა, რომ მისი სხეული უხრწნელობას აზიარა. სიკვდილის წინ ნეტარმა ოლღამ იხმო თავისი შვილი სვიატოსლავი და უანდერძა, რომ მისი დასაფლავების რამე კერპთაყვანისმცემლური წესი არ აღე-სრულებინათ. წმინდა ოლღა 72 წლის ასაკში გარდაიცვალა.

   ვადიდოთ უფალი, ძმებო, რომელმაც აამაღლა რუსეთის მიწა და ქალთა შორის ასეთი განმანათლებელი და ღვთისმოსავი უბოძა. მან თავისი სამაგალითო ცხოვრებით გზა გაუხსნა რუსი ხალხის განათ-ლებასა და გაქრისტიანებას, რის გამოც მძიმე ღვაწლი იტვირთა; წა-ვიდა შორეულ ქვეყანაში, შეისწავლა ჭეშმარიტი ქრისტიანული სარწ-მუნოება, მოინათლა და მთელი ქვეყანა სახარების ქადაგებით მოი-არა, შემუსრა ბომონები, თავისი გულმოწყალებით ჩააქრო კერპთაყვა-ნისმცემელთა ცეცხლი და მრავალი მათგანი ქრისტეს ნათელს აზიარა, ანუ ის ხალხი, რომლებმაც მანამ არაფერი იცოდა ჭეშმარიტი ღმერ-თისა და სარწმუნოების შესახებ.

   დიდება შენდა ოლღა, მარადის დიდებულო დედაო. ამინ.

„სვინაქსარი". ტომი II.