უფალი ჩვენს ლოცვას ყოველი ადგილიდან შეისმენს
იმისათვის, რომ საღვთოდ ცხოვრება არ გაგვიჭირდეს, საჭიროა, ვიყოთ ღვთისმოშიშები და გულმოდგინედ ვილოცოთ, სადაც არ უნ-და ვიყოთ. ეს შემდეგიდანაც ჩანს.
იოანე ოქროპირი ამბობს: „თუ შენ დაეჩვიე ცოდვის ქმნას, მაშინ აღიჭურვე ღვთისმოშიშებით, ამით დაამარცხებ ბოროტ ჩვეულებას და აღარ გაგიჭირდება მრისხანების დაძლევა, მისი მიტევება, ვინც გაგანაწყენა, აღარ გაგიჭირდება შენდობა და წყალობა სთხოვო უფალს, აღარავის მიმართავ ბოროტად, ახლობლის აღარ შეგშურდება. ისწავლე მოყვასის სიყვარული და იოლად აიცილებ სიცრუესა და ცილისწამებას, არავის აწყენინებ, ადამიანთა მიმართ მოწყალე იქ-ნები. ყველაფერი ეს კი საქმით უნდა აჩვენო. თუკი ხედავ მშიერს, დააპურე იგი; თუ ნახავ ღატაკს, შეიწყალე; თუ მტერი გყავს, შეუ-რიგდი; თუ იხილავ ბედნიერ ადამიანს, ნუ შეგშურდება; ლამაზ ქალს თვალი აარიდე; ალაგმე და დაიმორჩილე არა მხოლოდ საკუთარი ბაგე, არამედ თვალი, სმენა, ფეხები, ხელები, შენი სხეულის ყველა ნაწილი. ხოლო, როდესაც ლოცულობ, ნუ შეგრცხვება ადგილის, გულითა და გონებით მიეახლე უფალს. იერემია წინასწარმეტყველი შფოთსა და მწუხარებაში იყო და ღმერთს ევედრებოდა; დანიელი, ლომთაგან შეჭირვებული, უფალს უხმობდა; სამი ყრმა, ცეცხლით გარემოცული, ლოცულობდა და მათ ლოცვას უფალი შეისმენდა; იობმა სასკორეზე იხილა ღმერთი; ჯვარზე გაკრულმა ავაზაკმა სასუ-ფეველი დაიმკვიდრა; შენც ასევე მოიქეცი: გზაში იქნები, ზღვაზე, ტაძარში თუ ნებისმიერ სხვა ადგილას, ილოცე სუფთა სინდისით და უფალი შეისმენს შენს წრფელ ლოცვას იმიტომ, რომ მისია ცა, მისია ქვეყანა და მისი მეუფება ყველგან ვრცელდება".
ამგვარად, წმინდა იოანე ოქროპირის სიტყვებიდან ორი რამ ვის-წავლეთ: პირველი-სათნო ცხოვრებისათვის საჭიროა ღვთისმოშიშება; და მეორე: ჩვენი სულის ხსნისაკენ მიმავალ გზაზე წარმატების მისაღწევად გულწრფელად უნდა ვილოცოთ; მნიშვნელობა არა აქვს, სად ვიმყოფებით, არ შეგვრცხვეს და მუდამ გვახსოვდეს, რომ უფლის მეუფება ყველგანაა. კარგად დავიმახსოვროთ ყოველთა მასწავლე-ბლის ეს ორი შეგონება და ამის მიხედვით წარვმართოთ ჩვენი ცხოვრება.
ამ საწვლებას კვლავ იოანე ოქროპირის სიტყვებით დავამთავრებთ. იგი ამბობს: „თუკი გულში ვატარებთ ღვთისმოშიშებას, თუკი გვემახ-სოვრება, რომ უფალი ყველგანაა, ყველაფერი ესმის და ყოველივეს ხედავს, არა მარტო სიტყვითა და საქმით, არამედ ფიქრითა და გუ-ლისთქმითაც აღარ შევცოდავთ, ვეღარ გავბედავთ რაიმე ცუდის გა-ფიქრებას, თქმას და გაკეთებას.
„სვინაქსარი". ტომი II.