სიტყვა თქმული იმის შესახებ, თუ როგორი კრძალვით და რიდით უნდა ვიდგეთ ეკლესიაში

   თავისი უსაზღვრო წყალობით უფალი ყოველ ადამიანს მოუვლენს მფარველ ანგელოზს, მფარველი ანგელოზები უფლის ნებით მუდამ ჩვენთან არიან, გვასწავლიან სიკეთეს, ბოროტებისაგან გვიფარავენ. იბადება კითხვა, ყოველთვის ჩვენთან იმყოფებიან ისინი? არ გვშორდებიან? არ გვტოვებენ მცირე დროით მაინც? რა უნდა ითქვას ამის შესახებ?

   ეკლესიის სიტყვა ამბობს: „ყველა მორწმუნესთან მოდის მფარველი ანგელოზი, თუკი ჩვენ ბოროტი საქმეებით არ განვეშორებით მას. როგორც კვამლი გასდევნის ფუტკრის გუნდს, ასევე განდევნის ჩვენი ბიწიერება მფარველ ანგელოზებს". ხოლო ღვთის სიტყვა ამბობს: არასადა წარსცე ქვასა ფეხი შენი.

   ამ მოკლე სწავლებით ჩანს, რომ მფარველ ანგელოზს მაშინ ვშორდებით, როცა ვცოდავთ. მრავლად მოიპოვება ამის დამადას-ტურებელი ფაქტები. ერთხელ ღირსმა მამა ნიფონტიმ, ატირებულ ყრმას ჰკითხა:

   -რატომ ტირი და აქ რას უდგეხარ?

   ყრმამ უპასუხა:

   -მე უფლის ანგელოზი ვარ, რათა დავიფარო ადამიანი, რომელიც რამდენიმე დღეა საროსკიპოში იმყოფება, ვდგავარ იმიტომ, რომ არ შემიძლია, ცოდვილს მივუახლოვდე. ვტირი იმიტომ, რომ ცოდვილის სინანულის გზაზე დაყენების იმედს ვკარგავ.

   ესეც მეორე მტკიცებულება იმისა, რომ მფარველი ანგელოზი ცოდვების გამო გვტოვებს, განგვეშორება.

   აი, მესამე მაგალითიც: ერთხელ წმინდა ანგელოზი ეუბნებოდა წმინდა პახუმს:

   -როდესაც ვინმე თავისი ბოროტი ცხოვრების გამო მოკვდა და აღარ არსებობს უფლისათვის და კეთილი საქმეებისათვის, იგი ათასჯერ უფრო მეტ სიმყრალეს გამოსცემს, ვიდრე გარდაცვლილის სხეული. ამიტომაც ასეთებთან მიახლოება და დგომა არ შეგვიძლია.

   ახლა კი, ძმანო, ვიმედოვნებთ, დაგარწმუნეთ იმის ჭეშმარიტებაში, რომ მფარველი ანგელოზები ცოდვათა გამო გვტოვებენ. რახან ეს ვიცით, მაშ, განვერიდოთ ცოდვებს, ვუფრთხოდეთ მას, როგორც დამღუპველ იარებს, ბოროტი საქმეებით ნუ შეურაცხვყოფთ ჩვენს მფარველებს, ნუ განვაგდებთ ჩვენს უხილავ მეგობრებს: სიყვარულის წილ სიყვარული მივაგოთ, სიწმინდესა და უმანკოებაში მივბაძოთ და გონებითა და გულით მუდმივად ზეცისაკენ ვისწრაფვოთ. ამინ.

„სვინაქსარი". ტომი II.