წმინდა ანასტასი სინელის სიტყვა ერთ - ერთ მამაზე, რათა არავინ განსაჯოთ

   გინდათ, ძმანო, თავი აარიდოთ საკუთარი ცოდვების გამო სამართლიან სასჯელს საშინელი სამსჯავროს დროს? თუკი გინდათ, მაშინ დაიცავით ერთ - ერთი მცნება - არა განსაჯოთ.

   არ განსაჯოთ და არ განგსჯით უფალი. ამას ადასტურებს თავად უფლის სიტყვები: ნუ განიკითხავთ და არა განიკითხნეთ; და ნუ დასჯით და არა დაისაჯნეთ; მიუტევეთ და მოგეტევნენ (ლუკ. 6, 37). წმინდა მამებიც ამას გვასწავლიან: ნუ განსჯი, თუკი არ გსურს, რომ თავად განისაჯო.

   წმინდა ანასტასი სინელი გვიამბობს: ერთი ბერი, რომელმაც მთელი ცხოვრება დაუდევრობასა და სიზარმაცეში გალია, განსაცდელში ჩავარდა, იგი სასიკვდილოდ დაავადდა. იმ მონასტერში, სადაც ბერი ცხოვრობდა ასეთი წესი ჰქონდათ, ვიდრე მომაკვდავი სულს არ დალევდა, ბერები მის სარეცელს არ შორდებოდნენ. მონასტრის ძმები ბერთან შეიკრიბნენ და ცოტა არ იყოს გაკვირდნენ, რადგან ავადმ-ყოფი უშიშრად ეგებებოდა სიკვდილს, ღმერთს მადლობდა და სახეზე სიხარული ეწერა. ძმებმა ჰკითხეს: 

   - ძმაო, ჩვენ ვიცით, რომ მთელი ცხოვრება დაუდევრად გაატარე, გვითხარი, სიკვდილის წინ ასე რამ გაგახარა?

   - ჭეშმარიტად ამბობთ, პატიოსანო მამანო, დაუდევრად ვიცხოვრე, მაგრამ, აი, რა შემემთხვა. მე ვიყავი უფლის სამსჯავროზე, ანგელო-ზებმა გამოიტანეს გრაგნილი, რომელშიც ჩემი ცოდვები იყო ჩამოთვლილი, წამიკითხეს და მკითხეს:

   - იცი თუ არა რომ ეს შენი ცოდვებია?

   - ვიცი, - ვუპასუხე მე, მაგრამ მას შემდეგ საერო ცხოვრება უარვყავი და ბერად აღვიკვეცე, არც არავინ განმისჯია და არც არავის მტრობა მქონია გულში, ამიტომ ვევედრები ღმერთს, რომ ჩემზე აღსრულდეს ეს სიტყვები - არ განიკითხოთ და არ განიკითხებით, მიუტევეთ და მოგეტევებათ.

   როგორც კი ეს სიტყვები ვთქვი, ანგელოზებმა იმავე წამს დახიეს გრაგნილი. ამიტომ, ახლა უდარდელად ვარ და სიხარულით მივდივარ უფალთან. მომაკვდავი ბერი მშვიდად გარდაიცვალა. ჩვენ კი რახან ბერზე უფლის ასეთი წყალობა ვიხილეთ, დაე, ნურავის განვსჯით, ძმებო, მივბაძოთ მას, მოვარიდოთ თვალი სხვის ცოდვებს და სხვისი ცოდვების დანახვის ნაცვლად, საკუთარ თავს ჩავუღრ-მავდეთ, დავინახოთ ჩვენი ნაკლოვანება და ასეთი შეგნებით სიმშვიდეს მოვიპოვებთ, ხოლო სიმშვიდისა და მორჩილების წყალობით ღმერთს მივეახლებით, უფლის სამსჯავროზე კი ჩვენი ცოდვები მოგვეტევება და ზეციურ სასუფეველს დავიმკვიდრებთ, ამინ.

„სვინაქსარი". ტომი II.