ყოველი ადამიანი გადაუზდელ ვალშია ღვთის წინაშე

 

 ძვირფასო მ.კ., რაც უფრო ნამდვილია და არა წარმოსახვითი ადამიანის სიახლოვე ღმერთთან, მით უფრო უღირსად და კაცთაგან უცოდვილესად გრძნობს იგი თავს. ამგვარი განცდა ჰქონდათ წმ. მამებს. მაგალითი ბევრია, თვითონაც გაიხსენებთ.

 

  მეზევერე სხვა მიზეზით თვლიდა თავს ცოდვილად, მაგრამ შეიცნო საკუთარი ცოდვები, თავი არ იმართლა და მხოლოდ წყალობასა და მოტევებას ითხოვდა უფლისაგან და მიიღო კიდეც იგი.

 

  ყოველი ადამიანი გადაუხდელ ვალშია ღვთის წინაშე, ვერავითარი ღვაწლი ვერ გადაიხდის ამ ვალს. თვით უფალი ამბობს, რომ თუ აღასრულებთ (ყველაფერს რაც გებრძანათ, ე.ი. ყველა მცნებას) _ თავი იმ უხმარ მონად ჩათვალეთ, რომელიც ვალდებულია აღასრულოს ყოველი, რაც მას ბატონმა უბრძანა. ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენ მცნებათა განუწყვეტლივ დამრღვევნი, ვალდებულნი ვართ სულიერი მდგომარეობა ისეთივე გვქონდეს, როგორიც მეზვერეს აქვს. ნუ ვეძებთ ჩვენში რომელსამე ღირსებას, როგორ ღვაწლსაც არ უნდა ვეწეოდეთ, ჩვენ მუდამ უსარგებლო მონებად ვრჩებით. მხოლოდ ღვთის გულმოწყალება მიუტ­ევებს მონანულთ და ისინი ცათა სასუფეველში შეჰყავს.

 

  აი, რატომ კრძალავენ ამაღლებული სულიერი მდგომარეობის ძებნას წმ. მამები და უფალი. მთელი ჩვენი შინაგანი ღვაწლი სინანულისკენ უნდა მივმართოთ და იმ ყველაფრისაგან, რაც სინანულს აღძრავს, ღვთიური განცდა თავისით მოვა, როცა ადგილი განიწმინდება და თუკი უფალიც ინებებს. თუკი მოღვაწეს არა აქვს გულწრფელი განცდა ცოდვებისა და შემუსვრილი გული, იგი უცილობლად ხიბლშია. განსაკუთრებით, ლოცვით ღვაწლში მყოფს ესაჭიროება ჰქონდეს მეზვერის ლოცვა და მეზვერის შემუსვრილობა, სხვაგვარად იგი აუცილებლად მოტყუვდება ეშმაკის მიერ, შეიძენს სიამაყეს, პატივმოყვარეობასა და ხიბლს. ღმერთმა გვაშოროს ისინი. აი პასუხი თქვენს სურვილზე იცოდეთ, რას ნიშნავს მეზვერის ლოცვითი განწყობა. უფალმა მეზვერისა და ფარისევლის იგავით გვიჩვენა როგორ უნდა ვილოცოთ და როგორ არ უნდა ვილოცოთ (ფარისევლის განწყობა). მაცხოვრის განკაცებისა და ვნების შემდეგ მეზვერის ლოცვა წმ. მამების მიერ იესოს ლოცვით შეიცვალა. არსი ერთი და იგივეა.