ზრახვებზე მინდობა ხიბლის დასაწყისია (წმიდა პაისი მთაწმინდელი)

 

 

 

 

   – წმიდაო მამაო, როდესაც გავბრაზდები ხოლმე, ნიაღვარს ვემსგავ-სები, თავის შეკავება არ შემიძლია.

   – და, რად არ შეგიძლია რომ თავი შეიკავო ?

   – იმიტომ, რომ საკუთარი აზრისა მჯერა.

   – მაშ თუკი ასეა, საკუთარი „მრწამსი" გქონია, შენი საკუთარი „სარწმ-უნოების სიმბოლო!" ეს ეგოიზმის ამბავია. თავს ნუ იმართლებ, სულ-ელური აზრი თვითონვე მოიშორე, ნუ მიიღებ მას.

   – როგორ უნდა შევძლო იმის მიხვედრა, რომ აზრი „სულელურია"?

  – რაო, განა ესეც არ გესმის ?! მაშინ დედა იღუმენიას გაანდე ის, და ერთი ამოსუნთქვით მოიშორე ზრახვა, რასაც გეტყვის იღუმენია, ყველაფერში მას უსმინე. თუ სულიერი ადამიანი საკუთარ აზრებს ენდობა, ეს ხიბლის დასაწყისია. მისი გონება ამპარტავნებით ბნელ-დება, სწორედ ამიტომაა შესაძლებელი, რომ ხიბლში ჩავარდეს. მაშინ უმჯობესი ხდება, რომ მის გონებას ევნოს რაიმე, იმიტომ, რომ ასეთ დროს, დანაშაულის შემამსუბუქებელი მიზეზი ექნება.

   – წმიდაო მამაო, განა სხვებს არ შეუძლიათ ასეთი ადამიანის დახმა-რება?

   – იმისათვის, რომ ამ დღეში მყოფ ადამიანს დახმარებამ სარგებლობა მოუტანოს, თვითონაც უნდა ეხმარებოდეს საკუთარ თავს, უნდა მიხ-ვდეს, რომ დაჯერება საკუთარი აზრისა, რომელიც ჩააგონებს, თითქოს თვითონ ყველაზე უკეთესია, ყველაზე წმიდაა და სხვა – ამის მსგავს რამეს, – მხოლოდ ხიბლის ნიშანია. ასეთ აზრს, თუკი ადამიანი საკუთარი ნებით იწყნარებს მას, რკინითაც ვერ ამოგლეჯ. ეს ზრახვა რომ განიდევნოს, სიმდაბლეა საჭირო. ზოგჯერ ასეთ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანები მთხოვენ, რომ მათთვის ვილოცო, მაგრამ ასეთ კაცს ჩემი ლოცვა რაში დაეხმარება ?! თუკი ის დაიტოვებს ბიკფორდის ზონას, რომელიც მასში ეშმაკმა ჩააბა, მაშინ კვლავ ჰაერში ფრინდება. ეს იგივეა, რომ ადამიანი დენთის კასრზე იჯდეს, ხელში ფითილი ეჭიროს, მის ანთებას ცდილობდეს და ამასთან შენ გეხვეწებოდეს, რომ აფეთქებას გადაარჩინო.

   – წმიდაო მამაო, მე უბრალოდ არანორმალური გავხდი...

  – ასეთი რამ ვინ გითხრა? განა ეს შენი საკუთარი აზრია?! ნუ გეში-ნია, წმიდა მთიდან მე გადევნებ თვალყურს. მახსოვხარ. შენ არანორ-მალურად არ გადაქცეულხარ... მაგრამ, თუკი საკუთარი აზრების ყუ-რისგდებას დაიწყებ, ისინი ნამდვილად გადაგიყვანენ ჭკუიდან. ნუ დაუჯერებ საკუთარ აზრებს ნურც მაშინ, როდესაც ისინი გეუბნე-ბიან, რომ იღუპები, და ნურც მაშინ, როდესაც წმიდანობამდე აგამაღ-ლებენ.

 

 

 

წმიდა პაისი მთაწმინდელი