სოდომიტობა - დანაშაული ღვთისა და ადამიანის ბუნების წინაშე (ნაწილი II)

   პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ ორგანიზებული სოდომიტური მოძრაობა კიდევ ერთი დაწესებულებით შეივსო: „სამეცნიერო ჰუმანიტარულ ფონდთან" ერთად „მუშაობა" დაიწყო „სექსუალურ მეცნიერებათა ინსტიტუტმა" იმავე ჰირშფელდის მოღვაწეობით. ინსტიტუტი სოდომური გარყვნილების ცენტრად იქცა, არა მარტო მთელი გერმანიისათვის, არამედ სხვა ქვეყნებისათვისაც. 1919 წელს მისი ეგიდით გამოდის ფილმი, რომელიც ჰომოსექსუალიზმის პროპაგანდას წარმოადგენს. გერმანიაში, ინგლისსა და აშშ-ში ჩნდება ათასობით სოდომიტური ორგანიზაცია, თავისი ჟურნალ-გაზეთებით, კრებულებითა და თვით გართობისთვის განკუთვნილი სასტუმროე-ბითაც კი.

   1919 წელს გერმანელმა ებრაელმა ა. ბრენტმა დაიწყო გამოცემა გაზეთისა „ევგენიი", რომელიც იყო „მამაკაცური კულტურის, მეგობ-რობისა და თავისუფლების" ორგანო. 1921 წ. მანვე, ვინმე ე. ფასბინდელთან ერთად, გამოსცა გაზეთი „მეგობრობა და თავი-სუფლება (ბურჟუაზიული მორალის წინააღმდეგ)" (1921). 1924 წლიდან გაზეთი გამოდიოდა სახელწოდებით „მეგობრობა" და თავი გამოაცხადა ყველა გეისა და ლესბოსელის ორგანოდ.

   აშშ-ში სოდომიტებმა ჩამოაყალიბეს თავიანთი კავშირი ჩიკაგოში, საფრანგეთში-პარიზში, ინგლისში-ლონდონსა და მანჩესტერში. იქმ-ნება სოდომიტების საერთო მსოფლიო ორგანიზაცია-„სექსუალური რეფორმების მსოფლიო ლიგა"...

   სოდომიტების თარეში და დანაშაულობანი მრავალ ქვეყანაში დიდ აღშფოთებას იწვევდა. არაერთი მაგალითია იმისა, როცა აღშფოთე-ბული ნორმალური ადამიანები სცემდნენ დამნაშავეებს, არბევდნენ და ცეცხლს უკიდებდნენ მათი კავშირებისა და რედაქციების ოფისებს. 1920 წელს, მაგალითად, განრისხებულმა მოქალაქეებმა დაშალეს მიუნჰენის ცენტრში სოდომიტების მიერ მოწყობილი მიტინგი, თვით ჰირშფელდი კი გვარიანად სცემეს. 1933 წლიდან გერმანიაში კვლავ აღდგა კანონი ჰომოსექსუალების წინააღმდეგ, ბევრი სოდომიტი კვლავ ციხეებში ჩასვეს, მათი „უწყინარი" ლიტე-რატურა კი დაწვეს.

   მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ სოდომიტურმა მოძრაობამ ისევ მოიკრიბა ძალა. „სექსუალური თანასწორობის საერთაშორისო კომი-ტეტის" ეგიდით, ტარდება სოდომიტთა მსოფლიო კონგრესები.

   მაგალითად, 1952 წლის 29 აგვისტო-2 სექტემბერს მაინის ფრანკ-ფურტში გაიმართა სექსუალური თანასწორობისთვის მებრძოლთა მე-2 კონგრესი. ეს იყო ბოლო თავყრილობა, რომელზეც გერმანელი სოდომიტები ლიდერობდნენ. 50-60-იან წლებში სექსუალურ დამნაშა-ვეთა ცენტრმა აშშ-ში გადაინაცვლა, ამერიკელი ჰომოსექსუალების-ა. კინსის, ი. ვერესის, დ. არგოს, ი. ვიზენბახის, რ. ვიზენჟაგერის სახელები ყველას ესმის და აშშ-ის უმსხვილესი, მილიონიანი ტირაჟის ჟურნალ-გაზეთები ვრცელდება. ნიუ-იორკში არსდება „სექსუალურ უმცირესობათა განვითარების ფრონტი", რომელიც სექსუალური რევოლუციის მთავარ შტაბად იქცა სოდომიტობის პროპაგანდისა და დანერგვის საკითხებში. სოდომიტების აქციები აშკარად მებრძოლ ხასიათს იძენდა. მაგალითად, 1969 წლის ზაფხულში ნიუ-იორკის კაფე „სტოუნუოლ ინში" გეიებმა და ლესბოსელებმა მოაწყვეს „ჯანყი" პოლიციელებისა და ყველა იმათ წინააღმდეგ, ვინც მათ მიმართ ილაშქრებდა, დამნაშავეები სცემდნენ პოლიციელებს, ცეცხლს უკიდებდნენ სახლებს. „აჯანყებაში" მონაწილეობდა 2 ათასზე მეტი სოდომიტი ნიუ-იორკიდან და მისი გარეუბნებიდან. ამ დროს სოდომიტები თავიანთ პირობებს კარნა-ხობდნენ ხელისუფლებას. გეიებმა და ლესბოსელებმა არა მარტო მიიღეს ყველა იურიდიული უფლება, რაზეც ზემოთ ვამბობდი, ამერიკელმა კანონმდებლობამ აკრძალა არათუ სოდომიტების წინააღმდეგ მოქმედება, არამედ მათი საქმიანობის წინააღმდეგ პროტესტის გამოთქმაც კი.

   სოდომიტობა ამერიკის დიდი ნაწილის ცხოვრების წესად იქცა. დღეს მისი სიმბოლოა ებრაელი მსახიობი, ლესბოსელი მადონა (ნამდვილი გვარ-სახელი - ლ. ჩიკონე). ძნელია წააწყდე სისაძაგლის, უგემოვნებისა და დემონსტრაციული თავაშვებულობის ამგვარ ნაზავს, რითაც მან გაიკეთა კარიერა. მთელი ამერიკის წინაშე ეს სოდმისტი გამუდმებით დასცინის ქრისტიანულ ეკლესიას, უსაძაგ-ლესად მკრეხელობს ქრისტიანული სიმბოლოების მიმართ.

   80-90-იან წლებში სოდომიტური „ქორწინებიანი" ამერიკაში მოდად იქცა. ათასობით გეი და ლესბოსელი კანონიერად შედის „ერთსქე-სოვან ქორწინებაში", ზოგიერთ შტატში მათ უპირატესობაც აქვთ, ბავშვების შვილად აყვანის დროს.

   სოდომიტმა ლიდერებმა მოითხოვეს, რომ მათი „ჯვრისწერა" ხორციელდებოდეს ეკლესიის მიერ. ქრისტიან მღვდელმსახურთა გაუბედავი პროტესტები სწრაფად იქნა ჩახშობილი ხელისუფალთა დახმარებით.

   სოდომიტების მოთხოვნებს პირველნი იუდეველები გამოეხმა-ურნენ. რეფორმატორული სინაგოგები ყოველგვარი ფორმალობის გარეშე ასრულებდნენ ჰომოსექსუალებისა და ლესბოსელების ქორწი-ნების წესს. ზოგიერთი მოყოყმანე რაბინის ეჭვების გასაფანტად, ფილადელფიაში ჩატარდა რეფორმატორული სინაგოგების რაბინთა ცენტრალური კონფერენცია-სულ 1750 რაბინმა ოფიციალურად მოიწონა სოდომიტური ქორწინებანი. „კონფერენციის გადაწყვეტი-ლება სავალდებულო ხასიათისაა", - განაცხადა ვისტფილდის (ნიუ-ჯერსი) სინაგოგის რაბინმა ა. კროლოვმა.

   სოდომიტობა ასევე მოიწონა აშშ-ის ბევრმა პროტესტანტულმა ეკლესიამ, კერძოდ: ლუთერანულმა, კალვინისტურმა, ევანგელის-ტურმა, აგრეთვე ეპისკოპალურმა ეკლესიამ, უნიატებმა და მეთოდის-ტებმა.

 

წიგნიდან „Почему погибнет Америка"

თარგმნა ჯემალ შონიამ

ჟურნ. „მაყვლოვანი"